پیش بینی سازگاری تحصیلی دانشجویان بر اساس الگوهای ارتباطی خانواده وسبکهای دلبستگی در دانشجویان دانشگاه یاسو ج

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش الگوهای ارتباطی خانواده و سبک های دلبستگی در پیش بینی سازگاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه یاسوج انجام شد. روش این پژوهش توصیفی - همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل تمامی دانشجویان دانشگاه یاسوج در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بود که ۳۰۰ نفر از آن ها به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک، پرسشنامه الگوی ارتباطات خانواده ریچی و فیتز پاتریک و مقیاس دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور پاسخ دادند. پس از حذف ۱۷ پرسشنامه مخدوش، ۲۸۳ داده بوسیله آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۲ مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که سبک دلبستگی ایمن و الگوی ارتباطی گفت و شنود، سازگاری تحصیلی را به صورت مثبت و معنی دار و سبک های دلبستگی ناایمن اجتنابی و دوسوگرا و الگوی ارتباطی همنوایی، سازگاری تحصیلی را به صورت منفی و معنی دار پیش بینی می کند.