ارتباط تاب آوری با خوردن هیجانی در دانشجویان دختر شهر تهران

خوردن هیجانی، یکی از رفتارهای مختل خوردن و شیوه ی ناسازگارانه برای تنظیم هیجانات است که مشکلات سلامتی بیشتری را در پی دارد و بهزیستی افراد را به خطر می اندازد. رفتارهای مختل خوردن در بین دانشجویان نسبتا شایع است و باتوجه به چالش ها و عوامل استرس زای متعدد پیش بینی کننده ی اختلالات خوردن در دوران دانشجویی، پرداختن به عوامل محافظت کننده در برابر این رفتارها اهمیت دارد. تاب آوری به عنوان یک عامل ضربه گیر و محافظت کننده دربرابر بسیاری از اختلالات از جمله اختلالات خوردن ایفای نقش می کند. هدف از این مطالعه بررسی رابطه ی تاب آوری و خوردن هیجانی در جمعیت دختران دانشجو است. پژوهش حاضر یک مطالعه ی توصیفی از نوع طرح همبستگی است که به صورت مقطعی در یک برهه ی زمانی خاص، بر روی دانشجویان دختر شهر تهران انجام شده است. برای اندازه گیری تاب آوری از مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون CD-RISC، و برای سنجش رفتار خوردن هیجانی از پرسشنامه ی رفتار خوردن هلندی DEBQ)) استفاده شد. سپس اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار SPSS۲۶ تحلیل و ضریب همبستگی پیرسون برای رابطه ی تاب آوری و مولفه های آن با خوردن هیجانی گزارش شد. متغیرهای خوردن هیجانی و تاب آوری به ترتیب دارای میانگین و انحراف استاندارد (۱۵/۱۱)۸۸/۳۲ و (۷۰/۱۴)۲۳/۶۱ بود. بین تاب آوری و خوردن هیجانی در دانشجویان دختر رابطه معکوس و معنادار مشاهده شد (۰۰۱/۰p<، ۴۵۴/۰- r=). همچنین، بین تاب آوری و زیرمقیاس های آن با خوردن هیجانی رابطه ی معکوس و معنادار مشاهده شد. بنابراین پرداختن به خصیصه های تعیین کننده ی تاب آوری در بین دانشجویان می تواند بر روی سازگاری آن ها با چالش های دوران دانشجویی و محافظت در برابر رفتارهای مختل خوردن از جمله خوردن هیجانی تاثیر گذار باشد و بهزیستی عمومی آنان را افزایش دهد.