تبیین راهکارهای توسعه ی گردشگری خلاق در شهرهای مرزی با محوریت معماری و شهرسازی

گردشگری از مهم ترین و پر درآمدترین صنایع در حال رشد در جهان است. تبیین تاثیر معماری و شهرسازی در به کارگیری خدمات و ارائه ی راه حل های خلاقانه در مرحله ی بعد به شرط وجود زیرساخت های اولیه و مناسب در شهرهای مرزی که جامعه ی هدف ماست، از اهداف این پژوهش است. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی می باشد و هدف آن از نوع کاربردی می باشد. روش جمع آوری مبتنی بر اطلاعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی است. گسترش راهکارهایی در جهت استفاده بهتر از محیط طبیعی و مصنوع شهری در جهت افزایش حضور گردشگران در نواحی شهری در راس اهداف برنامه ریزان شهری قرار دارد تا بتوانند فضاهای شهری مطلوبی را برای شهروندان و گردشگران فراهم نمایند. همچنین نقش پررنگ معماری در گردشگری و پیوند این دو با یکدیگر، به حدی ست که معماری یکی از مهمترین محصولات مصرفی گردشگری و از خواستنی ترین و اصلی ترین جاذبه های گردشگری به شمار میرود که جزو دارایی های هر کشور است. شناسایی رویکردهای پایدار در معماری، در تبین و تحلیل راهکار های توسعه گردشگری، حائز اهمیت است. یکی از عرصه های نوین در مطالعات حوزه برنامه ریزی طرح های توسعه در ایران، مناطق مرزی میباشند. مناطق مرزی خود عاملی برای جذب گردشگر هستند و به میزان زیادی پتانسیل جهت توسعه گردشگری را دارا میباشند و در مقابل گردشگری نیز میتواند با گسترش در مرزها، این مناطق را تا سطح جهانی شدن مطرح کند، در نتیجه این فعالیت پیچیده نیاز به برنامه ریزی دارد. گردشگری خلاق، آخرین حلقه از زنجیره تکامل گردشگری است.پس از گردشگری تفریحی و گردشگری فرهنگی، امروزه میتوان شاهد فراگیر شدن تقاضا برای محصولات گردشگری خلاق بود. راهکارهای خلاق با محوریت معماری و شهرسازی، بمنظور توسعه گردشگری عنوان شده اند اما با توجه به ویژگی های حساس شهرهای مرزی و نبود زیرساخت های مناسب برای تامین نیازهای اولیه شهروندان و گردشگران، تبیین این راهکارها مشروط میباشند.