تبیین مولفه های تاثیرگذار در طراحی مجتمع های گردشگری با رویکرد معماری پایدار

ناکارآمدی و ناپایداری بسیاری از راهبردهای گذشته در حوزه ی توسعه برنامه ریزان و مسئولین را بر آن داشت تا راه کارهای جدیدی را جایگزین راهبردهای گذشته کنند از این رو با مطرح شدن نظریه توسعه پایدار از دهه ۱۹۷۰ به بعد توسعه گردشگری نیز به عنوان یکی از راهبردهای ممکن و کارآمد برای توسعه در بسیاری از مناطق عقب مانده و شاید به عنوان یکی از جایگزینه ای مناسب برای پیاده سازی الزامات توسعه پایدار و پایداری محیط زیست اجتماع و اقتصاد و همچنین ایجاد اشتغال سرمایه گذاری دولتی و خصوصی، بهبود زیرساخت ها و منافع اقتصادی در نواحی مختلف مطرح گردید. مقاله حاضر درصدد تبیین مولفه های تاثیرگذار در طراحی اقامتگاه های گردشگری بر مبنای رویکرد توسعه پایدار است.این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای در زمینه بررسی ضوابط طراحی اقامتگاه های گردشگری در ایران انجام شده است طراحی اقامتگاه بر مبنای رویکرد توسعه پایدار با توجه به سیستم سرمایشی گرمایشی سیستم آبیاری آب خاکستری منابع تامین انرژی، استفاده از بام سبز و نیز رعایت ضوابطی نظیر طراحی حیاط مرکزی فضای سبز هتل طراحی آب نما بر روی بام طراحی پنجره ها، استفاده از تراس و مصالح ساختمانی مطلوب راهی مناسب برای دستیابی به توسعه پایدار می باشد.