بررسی رابطه هوش هیجانی و مکانیزم های دفاعی و پیشرفت شغلی در بین کارکنان دانشگاه

هوش هیجانی به عنوان توانایی مدیریت هیجانات و احساسات نقش مهمی در زندگی و موفقیت افراد دارد. مکانیسم های دفاعیفرایندهای تنظیمکننده خودکاری هستند که برای کاهش ناهماهنگی شناختی وبه حداقل رساندن تغییرات ناگهانی در واقعیت ازطریق تاثیرگذاری بر چگونگی ادراک حوادث تهدیدکننده عمل می کنند. هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه هوش هیجانیو مکانیزم های دفاعی و پیشرفت شغلی در بین کارکنان دانشگاه می باشد. این پژوهش از نظر نوع روش تحقیق جز تحقیقاتکاربردی می باشد. از نظر روششناسی تحقیق جز تحقیقات کمی-توصیفی می باشد. جامعه آماری پژوهش مورد نظر کارکناندانشگاه تهران هستند که از طریق روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس ۳۰۰ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده اند.روش گردآوری داده ها مطالعات کتابخانه ای و روش میدانی می باشد که در روش میدانی از ابزار پرسشنامه (پرسشنامه هوشهیجانی (شاته و همکاران ۱۹۸۸ )، پرسشنامه سبک دفاعی (اندروز، سینگ و باند، ۱۹۹۳ )، پرسشنامه پیشرفت شغلی اسمیتو هیولین ۱۹۹۶ ) استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که بین هوش هیجانی و پیشرفت شغلی رابطه معناداری وجود دارد r=۰/۹۷,p=۰/۰۰۰۱ یعنی هوش هیجانی این توانایی را دارد که سبب پیشرفت شغلی شود. همچنین بین مکانیزم های دفاعی و پیشرفت شغلی رابطه معناداری وجود دارد r=-۰/۸۷,p=۰/۰۰۰۱، یعنی مکانیزم های دفاعی این امکان را ندارند که سبب پیشرفت شغلی کارکنان بشوند.