مروری بر ساختار پوست

پوست، به عنوان سنگین ترین و گستردهترین ساختار بدن، حدود ۲۰%-۱۲% از وزن بدن را به خود اختصاص داده است (نسبت وزن پوست به وزن بدن در منابع گوناگون، متفاوت است). پوست به دو بخش اصلی اپی درم (روپوست) و درم (پوست) تقسیم می شود. در زیر درم، هیپودرم یا بافت زیرپوستی از نوع بافت همبند سست وجود دارد. عموما در تمام پستانداران این تقسیم بندی مشابه است اما تفاوت هایی نیز بین گونه های مختلف یافت می شود. پوست، عملکردهای مختلفی از جمله حفاظت، درک حواس، تنظیم دما و ... دارد. به صورت کلی، پوست در نواحی پشتی بدن و نواحی جانبی اندام ها ضخیم می شود و در سطح شکمی بدن و نواحی میانی اندام ها به نازک ترین حالت خود می رسد. پوست یک ناحیه ممکن است صاف و یا پر از چین باشد که به ساختار بافت پیوندی زیر آن برمیگردد. اپیدرم از لایههای مختف بازال، خاردار، دانهدار، شفاف و کراتینه تشکیل شده است. درم از دو لایه پاپیلاری و رتیکولر تشکیل شده و حاوی تعداد زیادی رگ های خونی و لنفی و همچنین گیرندههای حسی و عصبی است. مو به عنوان یکی از ضمائم پوستی، دارای ساختاری بلند، نازک و الاستیک است که پوشش داخلی آن توسط اپی درم شکل می گیرد. پوشش خارجی مو که از جنس بافت همبند است، توسط درم ایجاد می شود. پدهای دست و پا نیز از تغییر بافت پوششی و پوست ایجاد شده که هم در اندام های قدامی و هم خلفی یافت می شوند. ساختارهای مختلف دیگری همچون شاخ و سم نیز از پوست مشتق میشوند. لایههای حفره شکمی از خارج به داخل به ترتیب شامل پوست، فاسیای سطحی بدنه، عضلات اسکلتی، فاسیای عمقی بدنه و سروز است. غشای سروزی شامل یک لایه مزوتلیومی است که از یک لایه سلول های سنگفرشی ساده و همچنین بافت همبند استروما ساخته شده است.