توسعه مفهومی ارتباط بین صنعت و دانشگاه : از رهیافت های عمل گرا تا رهیافت های نهادگرا

: ارتباط صنعت و دانشگاه با توجه به میزان تاثیرگذاری آن در فرایند توسعه دانش محور و پایدار در طول تاریخ مورد توجه عموم صاحب نظران خصوصا سیاست گذاران قرارگرفته و بدین جهت بحث های متعددی پیرامون ابعاد این ارتباط مطرح شده است. با مروری دقیق بر راهبرد کشورهای مختلف در این خصوص، می توان دیدگاه غالب را نگرشی آمیخته به اثربخشی فوری به ارتباط این دو نهاد از منظر نحوه فعالیت آنها دانست که منجر به ارائه راهکارهای مقطعی یا شتابزده ای شده که از آن به "راهکارهای مبتنی بر رهیافت های عملگرا" تعبیر می گردد. این امر خصوصا در دوران انقلاب صنعتی در کشورهای توسعه یافته، گستردگی داشته و متاسفانه امروزه بدون توجه به الزامات زمانی و مکانی و نیز علیرغم بازنگری کلی کشورهای توسعه یافته در رهیافت های مذکور، توسط برخی از کشورهای کمتر توسعه یافته دنبال می شود. با عبور از دوران صنعتی شدن و رسیدن به دوران فراصنعتی، بازنگری در روش های قدیمی و استخراج روش های نوین، نگرشی جدید را به ارتباط صنعت و دانشگاه ایجاد نمود که بر تحلیل نوع فعالیت این دو نهاد همراه با در نظر گرفتن تاثیر سایر نهادهای مرتبط استوار است که راهکارهای استخراج شده با این دیدگاه را "راهکارهای مبتنی بر رهیافت های نهادگرا" می نامیم. طی این مقاله و پس از ارائه توصیف الزامات و تاکیدات مرتبط با صنعت و دانشگاه، ابتدا به ذکر نتایج حاصل از رهیافت های عملگرای ارتباط صنعت و دانشگاه خواهیم پرداخت و با ذکر ناکارآمد بودن این رهیافت خصوصا با توجه به تجربه کشور، آسیب شناسی نهادگرای ارتباط صنعت و دانشگاه توصیف خواهد شد. در پایان مقاله، راهکارهای حاصل از نگرش نهاد گرایانه ارتباط صنعت و دانشگاه در قالب رهیافت نهادگرا ارائه خواهد شد.