پتانسیل یابی منابع آب زیرزمینی دشت های دهلران و موسیان_آبدانان استان ایلام، با استفاده از مدل های نسبت فراوانی و شاخص آماری

شناسایی مناطق با پتانسیل بالای آب های زیرزمینی از مهم ترین عوامل برای مدیریت منابع آب زیرزمینی است. در این پژوهش تلاش شده تا مناطق با پتانسیل آب های زیرزمینی دشت های دهلران و موسیان_آبدانان استان ایلام، با استفاده از مدل های نسبت فراوانی و شاخص آماری مشخص شود. فاکتورهای موثر در وقوع آب زیرزمینی شامل: سطح آب زیرزمینی، سنگ شناسی، ژئومورفولوژی، شیب، جهت شیب، تراکم زهکشی، کاربری اراضی، طبقات ارتفاعی، شاخص رطوبت توپوگرافی، انحنای سطح و بافت خاک می باشد. در مدل های نسبت فراوانی و شاخص آماری، ابتدا چاه های با آبدهی بالاتر از ۱۰ مترمکعب بر ساعت در منطقه استخراج شد، سپس، ۷۰ درصد چاه برای مرحله مدل سازی (تعداد ۲۵۳ عدد) و ۳۰ درصد چاه برای مرحله صحت سنجی (تعداد۱۰۸ عدد) به صورت تصادفی انتخاب و جدا شدند، سپس تحلیل های لازم بر طبقات و نقشه ها صورت گرفت و نقشه ها همپوشانی شدند، درنهایت خروجی مدل ها به صورت نقشه های پتانسیل منابع آب زیرزمینی تولید شد. برای ارزیابی کارایی مدل ها از روش منحنی ROC استفاده شد، نتایج حاکی از آن بود که مدل های نسبت فراوانی و شاخص آماری  با داده های مرحله صحت سنجی به ترتیب با ۹۹ و ۹۳ درصد کارایی بسیار خوبی در پتانسیل یابی منابع آب زیرزمینی در دشت های دهلران و موسیان_آبدانان استان ایلام دارند. با توجه به نتایج مدل ها، مدل نسبت فراوانی کارایی بهتری نسبت به مدل شاخص آماری دارد. بر همین اساس درصد مساحتهای به دست آمده در مدل نسبت فراوانی به این صورت می باشد؛ ۳۶ درصد از مناطق خیلی ضعیف، ۱۵درصد ضعیف، ۱۲ درصد متوسط، ۱۹ درصد خوب و ۱۸ درصد خیلی خوب می باشد. پیشنهاد می شود مدیران محترم از مدل نسبت فراوانی در برنامه ریزی های خود استفاده نمایند.