بررسی تاثیر متغیرهای اقلیمی- اقتصادی بر تخریب جنگل های ایران

در این تحقیق، به منظور بررسی آثار متغیرهای اقلیمی- اقتصادی بر تخریب جنگل ها در ایران از الگوی خودرگرسیون برداری با وقفه توزیعی طی دوره ۱۳۷۰ تا ۱۳۹۳ استفاده شد. نتایج الگوی کوتاه مدت نشان می دهد که وقفه متغیر وابسته در سطح ۱۰ درصد معنادار است، با توجه به آماره بنرجی، رابطه بلندمدت بین متغیرها تایید می شود. نتایج الگوی بلندمدت نشان می دهد که درآمد سرانه دارای علامت منفی و در سطح ۱ درصد معنادار بوده و متغیر توان دوم درآمد سرانه نیز دارای علامت مثبت و در سطح ۱ درصد معنادار است. به عبارتی رابطه Uشکلی بین تخریب جنگل و درآمد سرانه وجود دارد که به معنای تطابق نداشتن فرضیه زیست محیطی کوزنتس درباره تخریب جنگل ها در ایران است. همچنین کشش برآوردی درآمد سرانه نشان می دهد که با افزایش ۱ درصدی درآمد سرانه، تخریب ۰۳/۴ درصد کاهش می یابد. با توجه به اینکه درآمد سرانه از تقسیم تولید داخلی به جمعیت به دست می آید، برای رسیدن به کمترین تخریب در رابطه بین درآمد سرانه و تخریب جنگل پیشنهاد می شود که در تولید داخلی، به ملاحظات محیط زیستی توجه شود؛ به عبارتی با حسابداری سبز علاوه بر وارد کردن درآمد حاصل از جنگل، هزینه های تخریب جنگل نیز لحاظ شود. در صورت برداشت از جنگل زمینه کاشت و احیای دوباره در نظر گرفته شود. سیاست های جمعیتی نیز بهتر است به سمت تناسب جمعیت با منابع سوق داده شود. متغیرهای نسبت بارندگی به دما و توان دوم نسبت بارندگی به دما به ترتیب دارای علامت منفی و مثبت و هر دو معنادار هستند. به عبارتی رابطه U شکلی بین تخریب جنگل و نسبت بارندگی به دما وجود دارد.