بهبود عملکرد چوب برخی ارقام صنوبر از طریق جست گزینی در دوره دوم برداشت در کرج

مدیریت جست در روش بهره برداری کوتاه مدت سبب می شود که جست های باقی مانده از مواد غذایی، نور و آب بیشتری برخوردار شوند و در نهایت تنه های قطورتر و بلندتری تولید کنند. هدف این تحقیق، ارزیابی تولید چوب برخی ارقام صنوبر با استفاده از تیمار مدیریت جست ها در دوره دوم برداشت بود. پنج کلن صنوبر از گونه P. deltoides و دورگ های P. xcanadensis با سه تیمار مدیریت جست شامل یک جست، دوجست و چند جست بر روی هر پایه در قالب طرح آماری کرت های خردشده با سه تکرار بررسی شدند. در پایان فصل رویش، ویژگی های رویشی درختان سرپا و قطعات چوبی به تفکیک سرشاخه، تنه تا قطر۱۰ سانتی متر و تنه های بیشتر از قطر۱۰ سانتی متر اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس ویژگی های رویشی در پایان سال پنجم بعد از دوره بهره برداری دوم نشان داد که قطر برابرسینه و ارتفاع جست در بین سطح های مختلف عوامل کلن و مدیریت جست و عوامل زی توده خشک سرشاخه و تنه های با قطر بیش از ۱۰ سانتی متر در سطح عامل مدیریت جست تفاوت معنی داری داشت. متغیرهای متوسط ارتفاع جست و ارتفاع بلندترین جست و قطر برابرسینه جست ها در کلن های P. deltoides ۶۳/۸ وP. x canadensis ۵۶۱/۴۱ در گروه اول قرار گرفتند. مقایسه میانگین های تولید زی توده خشک چوبی کلن های صنوبر نشان داد که دو کلن P. deltoides ۶۳/۸ وP. x canadensis ۵۶۱/۴۱ به ترتیب با ۷/۶ و ۴/۶ تن در هکتار در سال، بیشترین مقدار زی توده تنه با قطر کمتر از ۱۰ سانتی متر را داشتند. همچنین بیشترین مقدار تولید تنه با قطر بیش از ۱۰ سانتی متر مربوط به تیمار تک جست بود.