تاثیر سازه همراه در کاهش مصرف آب به منظور استقرار نهال اکالیپتوس در دشت سیستان

مبارزه با فرسایش بادی یکی از کارکردهای پوشش گیاهی در محیط های مستعد این نوع فرسایش است. اما در چنین شرایطی معمولا برای استقرار نهال نیاز به استفاده از روش های حفاظت فیزیکی است. استفاده از سازه همراه یا سازه مهندسی یکی از روش های حفاظت فیزیکی به منظور استقرار پوشش گیاهی است. سازه همراه در این تحقیق لوله های پلاستیکی است که برای کمک به استقرار نهال اکالیپتوس استفاده شد. برای پژوهش، ۲۰ چاله به قطر ۸۰ و عمق ۱۲۰ سانتی متر حفر و نهال اکالیپتوس  (Eucalyptus microtheca) داخل آنها کاشته شد. ۱۰ نهال داخل لوله های پلاستیکی با قطر ۱۵ و طول ۸۰ سانتی متر گذاشته شد، به طوری که ۵۰ سانتی متر بالا و ۳۰ سانتی متر داخل خاک قرار گرفت و ۱۰ نهال نیز بدون سازه همراه کاشته شد.. با استفاده از دستگاه رطوبت سنج (TDR) زمان آبیاری تعیین و نهال ها آبیاری شدند. ارتفاع نهال، تاج پوشش و آب مصرفی به صورت ماهانه اندازه گیری شد. ۱۸ نمونه خاک از سه محل پلات ها و شش عمق برداشت و برخی ویژگی های آنها اندازه گیری شد. داده ها با نرم افزار SPSS تحلیل آماری شد. تحلیل آماری نشان داد که بین تاج پوشش دو تیمار مزبور اختلاف معنی داری وجود ندارد، ولی بین ارتفاع، زی توده و میزان آب مصرفی نهال ها در سطح ۰۱/۰ اختلاف معنی دار است. علاوه بر آن، شاخص زی توده برای نهال های تیمارهای مزبور به ترتیب ۵/۱ و ۳/۶ برآورد شد. برای رشد یک متر مربع تاج پوشش و یک متر ارتفاع نهال در تیمار همراه با لوله به ترتیب ۵۰۵ و ۷/۱۳۲ لیتر آب نیاز است، درحالی که برای تیمار بدون لوله به ترتیب ۲/۱۴۲۲ و ۲/۴۷۱ لیتر است.