پیامد شناسی فرهنگی توسعه هوش مصنوعی در رسانه های اجتماعی در ایران

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 288

فایل این مقاله در 37 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJCR-16-2_004

تاریخ نمایه سازی: 11 دی 1402

چکیده مقاله:

چالش آفرینی هوش مصنوعی در آینده، به ویژه در نسبت انسان با سیستم های هوشمند و قدرتمندی کارکردهای آن در رسانه های اجتماعی، دغدغه ای است که به دنبال بررسی بیشتر آن از طریق توجه فرهنگی به فناوری، پیامدشناسی فرهنگی را پیش روی ما قرار داده است. هدف اصلی مقاله واکاوی پیامدهای فرهنگی توسعه هوش مصنوعی در رسانه های اجتماعی است و اینکه کاربرد و توسعه هوش مصنوعی در رسانه های اجتماعی چه پیامدهای مثبت و منفی فرهنگی دارد. این مقاله با روش های اسنادی، توصیفی-تحلیلی، مصاحبه و تحلیل مضمون مصاحبه های انجام شده با خبرگان انجام شده است. یافته ها نشان می دهد هوش مصنوعی در رسانه های اجتماعی باعث تغییرات گسترده ای می شود که باید مورد توجه ذی نفعان توسعه و کاربرد فناوری قرار بگیرد. در اکثر حوزه های فرهنگی، پیامدهای هم زمان مثبت و منفی دارد؛ یعنی هم فرصت آفرین و هم تهدیدزا است و توجه به هر دو وجه مذکور در حوزه سیاست گذاری توسعه هوش مصنوعی مهم و اساسی است.  از مهم ترین پیامدهای فرهنگی کاربرد و توسعه هوش مصنوعی در رسانه های اجتماعی می توان به مقیاس پذیری (گسترش دامنه) اثربخشی تصمیمات و اقدامات انسانی، ساختاردهی جدید به نظام ارتباطی انسان ها، دگرگونی در نحوه مصرف فرهنگی، کاهش قدرت انتخاب انسان ها و تفویض آن به هوش مصنوعی، اختلال در کارکرد بازنمایی حقیقت در رسانه ها، برهم خوردن تعادل بین مزایای محتوای شخصی سازی شده و حفظ حریم خصوصی، تاثیرات ضدفرهنگی طراحان و صاحبان فناوری بر کارکرد سیستم های هوشمند، تحول در شیوه تعامل انسان و فناوری، عدم شفافیت تبعات به کارگیری هوش مصنوعی، محدود شدن قدرت حکمرانی سنتی و عدم امکان نظارت و قانون گذاری موثر و... اشاره کرد.

نویسندگان

محسن رجبی

کارشناسی ارشد معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات، دانشگاه امام صادق (ع)، تهران، ایران

محمدصادق نصراللهی

دانشیار معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات، گروه فرهنگ و حکمرانی، دانشکده معارف اسلامی و فرهنگ و ارتباطات، دانشگاه امام صادق (ع)، تهران، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • اشتریان، کیومرث (۱۳۹۱). مقدمه ای بر سیاست گذاری فرهنگی. تهران: ...
  • افتاده، جواد (۱۳۸۸). کاربران تولیدکننده محتوا، اساس روابط عمومی۲ در ...
  • امامی، سیدمجید (۱۳۹۱). پیوست فرهنگی: از مفهوم تا روش. تهران: ...
  • خاشعی، وحید (۱۳۹۱). پیشینه و ادبیات نظری و تجربی در ...
  • داودآبادی، مرضیه؛ و خزاعی، زهرا (۱۳۸۷). بررسی مسائل اخلاقی در ...
  • عاملی، سعیدرضا (۱۳۹۲). روش های تحقیق در مطالعات فرهنگی و ...
  • قادری، صلاح الدین (۱۳۹۲). شاخص ها و متغیرهای پیوست فرهنگی ...
  • قائمی نیا، علیرضا (۱۳۸۵). دین و هوش مصنوعی. ذهن، ۲۵، ...
  • مطلبی کربکندی، حسین (۱۳۹۲). تحلیل هوش مصنوعی و کارکردهای آن ...
  • ۲۲nd Annual Global CEO Survay (۲۰۱۹). Greek report. PWC. Retrieved ...
  • Braun, V., & Clarke, V. (۲۰۰۶). Using thematic analysis in ...
  • Ellison, N. B., Steinfield, C., & Lampe, C. (۲۰۰۷). The ...
  • Kaplan, A. M., & Haenlein, M. (۲۰۰۹). The fairyland of ...
  • Zeng, D., et. al. (۲۰۱۰). Social media analytics and intelligence. ...
  • نمایش کامل مراجع