بررسی الگوی مکانی لکه های زادآوری در جنگل های طبیعی راش(Fagus orientalis Lipsky) (مطالعه موردی: بخش گرازبن، جنگل خیرود)

فرایندهای طبیعی و فعالیت های انسان، به طور مداوم سبب دگرگونی سیمای جنگل ها می شوند. لکه های زادآوری، از عوامل تغییر و تحولات در سیمای جنگل ها هستند. آگاهی از الگوی مکانی و تحلیل ساختاری لکه های زادآوری در مدیریت پایدار جنگل ها ضروری است. با این هدف، بخش گرازبن از جنگل خیرود برای بررسی انتخاب و نقشه کلیه لکه های زادآوری موجود در آن تهیه شد. در این تحقیق از آنالیز سنجه های سیمای سرزمین در ترکیب با روش آنالیز گرادیان در محیط Fragstats استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که الگوی پراکنش لکه ها در پارسل های مختلف بیشتر به صورت کپه ای و تصادفی است. بیشترین درصد لکه ها در پارسل ۳۱۵ و کمترین درصد در پارسل۳۲۱ مشاهده شد. نتایج نشان داد که بزرگ ترین اندازه لکه (LPI)، با مقدار ۹/۰ هکتار در پارسل ۳۱۰ و حداقل و حداکثر فاصله بین لکه ها در پارسل های بخش گرازبن بین ۴۰ و ۵/۱۳۹ متر متغیر است. همچنین سنجه های تنوع، بیشترین تنوع و آرایش مناسب مکانی لکه ها را در پارسل های ۳۰۷، ۳۰۸، ۳۱۱، ۳۱۸، ۳۱۹، ۳۲۲، ۳۲۵ و ۳۲۶ نشان می دهند. این نتایج موید این است که در مدیریت توده های طبیعی باید طوری اقدام کرد که الگوی پراکنش لکه های زادآوری در سطح توده یکنواخت باشد، ولی در بین توده ها و پارسل های مختلف به لحاظ ساختار مکانی می توان از الگوی تصادفی پیروی کرد، چرا که با دستیابی به این الگوی مکانی می توان ساختار مناسبی را در توده ها پدید آورد.