نتایج نهایی کشت تلفیقی صنوبر و یونجه در کرج

در صنوبرکاری های سنتی، زارعان به طور معمول حاضر به کاهش تعداد نهال در هکتار نیستند و افزایش فاصله کاشت را به راحتی نمی پذیرند. بررسی های علمی نشان داده است که برای تولید چوب هایی با کیفیت بیشتر، رعایت فاصله بهینه و زمان بهره برداری مناسب به همراه استفاده از فضای بین درختان برای کشت محصولات زراعی به ویژه در سال های اولیه، موجب ارتقای سطح بهره وری و ترغیب بیشتر زارعان به زراعت چوب می شود. در این تحقیق، نهال های کلن صنوبر Populus nigra betulifolia در قالب طرح اسپلیت پلات در زمان بر پایه طرح آزمایشی بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار و شش تیمار با فواصل کاشت درختان شامل ۳×۴، ۳×۶۶/۶، ۳×۸ و ۳×۱۰ متر صنوبر با یونجه به همراه دو تیمار شاهد صنوبر خالص (۳×۴ متر) و یونجه خالص کاشته شدند. ویژگی های رویشی درختان در یک دوره ۹ ساله و خصوصیات یونجه به مدت ۶ سال اندازه گیری و تجزیه وتحلیل آماری شد. نتایج نشان داد که بیشترین رویش ارتفاعی درختان متعلق به تیمارهای مخلوط ۳×۴، ۸×۳ و۳×۶۶/۶ متر بهترتیب با رویش ۱۵۹، ۱۵۸ و ۱۴۲ سانتی متر و بیشترین رویش قطری مربوط به تیمارهای ۳×۶، ۳×۸ و ۳×۱۰ متر بهترتیب با مقادیر ۵/۱۸، ۱/۱۸ و ۱/۱۷ میلی متر بود. مقادیر رویش حجمی برای تیمارهای ۳×۴ با یونجه، ۳×۸، ۳×۶، ۳×۴ صنوبر خالص و ۳×۱۰ متر به ترتیب بیشترین تا کمترین مقدار را ارائه دادند. همچنین از نظر تولید ماده خشک یونجه در هر هکتار، بیشترین مقادیر در تیمارهای یونجه خالص، ۳×۱۰ و ۳×۸ متر به ترتیب با ۷۵۰۷، ۴۷۸۸ و ۴۲۶۵ کیلوگرم حاصل شد. به عنوان نتیجه گیری نهایی، مناسب ترین تیمار برای اجرای کشت تلفیقی دالانی در شرایط محل اجرای طرح، تیمار۳×۶۶/۶ متر تلفیقی صنوبر- یونجه معرفی می شود.