رویکردی نو به سنجش تاب آوری سیستم اقتصادی ایران

وجه اشتراک اقتصاد مقاومتی به مفهوم «توانمندسازی اقتصاد ملی در مقابل تغییرات، مخاطرات و تهدیدهای داخلی و خارجی بر سر راه پیشرفت و دستیابی به اهداف چشم انداز کشور و استفاده از فرصت های آنها» با متون علمی رایج در حوزه اقتصاد، تاب آوری است. زمانی یک سیستم اجتماعی تاب آور است که بتواند مخاطرات موقت یا دائم را جذب کرده و خود را با شرایط به سرعت در حال تغییر انطباق دهد، بدون اینکه کارکرد خود را از دست بدهد. در این مقاله به منظور برآورد میزان تاب آوری سیستم اقتصادی ایران در طی سال های ۱۹۹۰-۲۰۲۱، از یک رویکرد سیستمی مبتنی بر وزن دهی در شاخص بریگوگلیو و همکارانش (۲۰۰۸) استفاده می کنیم. بریگوگلیوو همکاران در مطالعه خود برای محاسبه ابعاد شاخص تاب آوری، ازپنج مولفه ثبات اقتصاد کلان،کارایی بازارهای اقتصاد خرد، حکمرانی خوب، توسعه اجتماعی و شاخص زیست محیطی با وزن یکسان استفاده کردند، اما در این مقاله پنج مولفه بریگوگلیو به عنوان اجزای سیستم تاب آوری اقتصادی به کار گرفته شده اند و برای وزن دهی به هریک ازاین پنج مولفه از روش pca (Prinpal Component Analysis)بهره می جوییم این روش می تواند مولفه های اصلی را شناسایی و به ما کمک کند تا به جای اینکه تمامی ویژگی ها را مورد بررسی قرار دهیم ، یک سری ویژگی هایی را که از اهمیت بیشتری در سیستم برخوردار هستند تحلیل کنیم. در نهایت نتایج حاصل از انجام این پژوهش نشان می دهد که مولفه ی کارایی بازار نسبت به سایر مولفه ها از اهمیت بیشتری درمحاسبه شاخص تاب آوری سیستم اقتصادی برخوردار است، بنابراین باید به این مولفه توجه بیشتری داشته باشیم.محاسبه شاخص تاب آوری در سیستم اقتصادی ایران از این منظر صورت گرفته است.