بررسی وضعیت درآمد پایدار در شهرداری های ایران و کشورهای پیشرفته (مطالعه موردی: شهرداری شیراز)

این پژوهش با هدف بررسی وضعیت درآمد پایدار در شهرداری های ایران و کشورهای پیشرفته (مطالعه موردی: شهرداری شیراز) با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی و منابع کتابخانه ای انجام شد. شهرداری به عنوان یک نهاد عمومی عهده دار مدیریت شهری و تامین کننده خدمات و نیازهای اساسی شهروندان می باشد. شهرداری ها جهت دستیابی به این اهداف تشکیل و وظایف مختلفی بر اساس قانون به عهده آنها گذاشته شده است. اصولا شهرداری های کشورهای پیشرفته با توجه به اینکه به صورت علمی منابع درآمدی خود را تعریف کرده اند و به صورت مدیریت واحد شهری اداره می شوند به ندرت با معضل و مشکل کمبود منابع مالی مواجه هستند. ضمن این که به دلیل عملکرد شفاف شهرداری ها در مدیریت هزینه، مشارکت شهروندان در پرداخت های قانونی بالا می باشد. ایجاد ساختاری نظام یافته و منسجم در حوزه درآمد منجر به تعیین درآمدی پایدار برای شهرداریها می شود. منابع مالی شهرداری ها به صورت مختلف قابل وصول است؛ اما همه آنها از خصوصیات درآمدهای پایدار برخوردار نیستند. بر این اساس شهرداری شیراز برای مدیریت مطلوب شهر و خدمات رسانی برای شهروندان، با برخی مشکلات مواجه است که مربوط به منابع درآمدی ناپایدار می باشد، در حالی که شهرداری ها باید در اصول و الگوی مطلوب مدیریت شهری و توسعه پایدار شهری تا حد امکان از نظر درآمدی، خودکفا و مستقل باشند. شهرداری شیراز نیز همانند شهرداری سایر کلان شهرهای کشور درآمد سالیانه خود را از راه های متفاوتی کسب می نماید که عمده منابع درآمدی آن به صورت ناپایدار می باشد، از جمله، وصول درآمد از عوارض دریافتی که شامل عوارض نوسازی، عوارض کسب و پیشه، عوارض بر ارتباطات و حمل و نقل و... می باشد. بنابراین ضرورت روی آوردن به سمت منابع درآمدی پایدار برای این کلان شهر امری انکار ناپذیر می باشد. راه کارهای بسیاری وجود دارد که شهرداری شیراز بتواند به درآمد پایدار برسد و کمتر بر درآمدهای ناپایدار تکیه کند مواردی مانند تخصیص بخشی از مالیات های محلی مانند املاک و کسب و کار به شهرداری، توسعه رشد توریسم و گردشگری با انجام تبلیغات موثر، اختصاص قسمتی از جریمه های رانندگی به شهرداری، بازیافت زباله ها و تولید کالاهای اقتصادی از آنها از زمره این موارد می باشد.