کنترلر هیبریدی بمنظور کنترل ولتاژ خروجی اینورتر با بهبود پارامترهای حالت

یکی از مباحثی که در مهندسی کنترل همواره مد نظر بوده و دارای اهمیت بسیار بالا است، کنترل سیستمهایی است که دارای پیچیدگی، نامعینی و دینامیک های غیرخطی هستند. بر این اساس، برای طراحی کنترل اینگونه سیستم ها تحقیقات بی شماری انجام گرفته که از جمله برای کنترل غیرخطی چندین روش پیشنهاد شده است. ساده ترین این روش ها، تقریب خطی یک سیستم غیرخطی حول یک نقطه کار می باشد. مشخص است که این روش برای سیستم هایی مناسب است که یا دارای دامنه کار محدود و یا دارای میزان کمی غیرخطی باشند، که البته با توجه به حجم گسترده ی سیستم های غیرخطی در عمل و نیز مسائلی از قبیل نامعینی ها و اغتشاشات در سیستم، کارایی این روش محدود می گردد. یکی از روش های کنترل غیرخطی که از دیرباز مورد توجه بوده، روش خطی سازی فیدبک است که ایده ی اصلی آن انتقال یک سیستم غیرخطی به پایه ی جدید برای حذف غیرخطی ها و سپس استفاده از روش های معمول کنترل خطی برای در اختیار گرفتن سیستم غیرخطی است. اما مشکل این روش در این است که برای حذف غیرخطی های سیستم نیاز به دانستن مدلی دقیق از سیستم وجود دارد. لذا با حضور کوچکترین نامعینی در سیستم، حذف این جمله های غیرخطی غیرممکن می شود که این به نوبه خود موجب می گردد کنترل به خوبی صورت نگیرد. بنابراین برای کنترل چنین سیستم هایی که مدل آن ها به طور دقیق مشخص نیست، باید در حین کنترل از روش های شناسایی جهت استخراج مدل مناسب استفاده شود که یکی از موفق ترین روش ها در این زمینه، کنترل تطبیقی است.