بازشناسی شاخص های الگوی پرومناد در معماری طبیعت گرا با هدف کاهش کرختی محیطی۱

پویایی یکی از مهمترین قسمت های تجربه بصری است.این تحرک یک صفت فیزیکی نیست.تحریکات ادراکی شبکیه،این تحرک را در حین تجزیه و تحلیل اطلاعات در مغز پیدا میکنند. انسان بر محیط تاثیر می گذارد و محیط نیز بر انسان تاثیر می گذارد بنابراین همان طور که تعداد و معنی محرکه های محیطی بر واکنش های عاطفی ورفتاری مخاطب در محیط تاثیر می گذارد، ادراک شخص و واکنش او نیز می تواند موجب ارتقا یا نزول کیفیت های محیط گردد. در نتیجه، چنان چه در محیطی نابسامان، شخص نسبت به محرکه های مشکل ساز بی توجه بوده و واکنشی از خود نشان ندهد، سلامت او در معرض خطر قرار می گیرد و از آنجا که ارتباط با طبیعت برای سلامت انسان ضروری است، انسان با طبیعت زیسته و در عین حال برای حیات بهتر خویش در آن معماری می کند. در سال های اخیر الهام و استعاره از طبیعت وارد حوزه ی معماری نیز گردیده و رویکرد جدیدی را درطراحی پدید آورده است تا دغدغه رسیدن به یک معماری کامل را هموار سازد. آنچه که امروزه به نام "معماری طبیعت گرایی" خوانده می شود نتیجه تلاش معمارانی است که با نگرش جدید به معماری و سازه سعی در بر طرف ساختن نقص ها و خطاهای انسانی در امر ساخت و ساز دارند.پژوهش حاضر با هدف بازشناسی شاخص های الگوی پرومناد در معماری طبیعت گرا به منظور کاهش کرختی محیطی می باشد که به شناخت شاخص های الگوی پرومناد و هم چنین به تاثیر معماری طبیعت گرا در معماری و روش های کاهش کرختی محیطی می پردازد. با توجه به ماهیت آن، روش گردآوری اطلاعات؛ کتابخانه ای کتابخانه ای، توصیفی ، تحلیلی و راهبرد، نمونه موردی می باشد. همچنین از روش کتابخانه ای برای تهیه پیشینه تحقیق، چارچوب نظری و... به کمک کتاب، مقالات و تحقیقات استفاده شده و سپس تحلیل انجام شده است. در نتیجه: در رابطه تثبیت انسان و طبیعت و معماری است که درک چگونگی استفاده از طبیعت در ساخت محیط های انسان ساخت خود را جلوه می دهد و الگوی پرومناد با ایجاد تحرک در فضا و مسیر باعث کاهش کرختی محیطی می شود.