ارزیابی پیامدهای اقتصادی سیاست بازآفرینی پایدار شهری در بخش مرکزی شهر تبریز

سیاست بازآفرینی پایدار شهری متشکل از چهار بعد اساسی اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی است که سنجش پیامدهای آن در ابعاد مزبور، به ویژه در بخش مرکزی کلانشهری حایز اهمیت است. از این رو، تحقیق حاضر بر ارزیابی پیامدهای اقتصادی سیاست بازآفرینی در بخش مرکزی تبریز تمرکز دارد که در چند اخیر مورد مداخلات گسترده بازآفرینانه (چهار پروژه مهم بازآفرینی از جمله میارمیار، آیسان، ارگ و منصور عتیق) قرار گرفته است. تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی و رویکرد آن کمی می باشد. داده های مورد استفاده در این تحقیق شامل داده های بلوک آماری سال ۱۳۸۵ (پیش از بازآفرینی) و سال ۱۳۹۵ (پس از بازآفرینی) و برداشت میدانی از بخش مرکزی تبریز می باشد. تحلیل داده ها از طریق تکنیک های درون یابی و پهنه بندی در نرم افزار Arc GIS انجام گردید. نتایج نشان می دهد که اثرات سیاست بازآفرینی در رونق قیمت املاک پیرامون مگاپروژه بازآفرینی منصور عتیق، نسبتا اندک، در اطراف پروژه ارگ ضعیف و در پیرامون پروژه آیسان اثرات آن در بعضی نقاط منفی بوده اما در شعاع نفوذ پروژه میارمیار قیمت مستغلات رونق قابل توجهی داشته است. تغییرات نرخ اشتغال در پیرامون هیچ یک از پروژه های چهارگانه چندان ملموس نبوده است. به علاوه، نرخ بیکاری در پیرامون پروژه های میارمیار و آیسان در بعضی پهنه ها بدتر شده است. با این وجود، عملکرد پروژه منصور در این زمینه مثبت برآورد گردید. نهایتا، نسبت اجاره نشینی نیز تنها در پهنه های پیرامونی پروژه منصور عتیق افزایش چشم گیری داشته است. در مجموع، پیامدهای بازآفرینی شهری در زمینه اقتصادی بر بخش مرکزی تبریز نسبتا نامطلوب ارزیابی می شود.