بررسی و ارزیابی عوامل موثر در نوسازی مسکن در بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری نمونه مورد مطالعه: محلات فرسوده و ناکارآمد شهر مشهد

هدف پژوهش حاضر، شناسایی و ارزیابی شاخص های موثر در نوسازی مسکن در بافت های فرسوده و ناکارآمد می باشد. ماهیت و روش پژوهش، توصیفی – تحلیلی است. ابزار جمع آوری اطلاعات علاوه بر مطالعه اسنادی کتابخانه ای و در نظر گرفتن اطلاعات و داده های مکانی از قبل تهیه شده، استفاده از پرسشنامه است. جامعه آماری در بخش کیفی شامل متخصصین و کارشناسان بهسازی و نوسازی مناطق و سازمان بازآفرینی فضاهای شهری شهرداری مشهد و در بخش کمی، جامعه آماری ساکنین و اجتماع شهری می باشند. با بهره گیری از نرم افزارهایی همچون، EXCEL و روش SWOT،QSPM به اثبات یا رد فرضیات و تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شده است. نتایج پژوهش ۸ شاخص را به عنوان عواملی که مانع اجرای فرایند نوسازی مسکن در این مناطق هستند، شناسایی کرده است. ریزدانگی پلاک ها و عدم تمایل ساکنان به تجمیع قطعات، شاخصی است که بالاترین وزن را به خود اختصاص داده است. پس از آن به ترتیب، شاخص توان و بنیه ضعیف اقتصادی ساکنین و شاخص مشکلات در وضعیت حقوقی و مالکیت اراضی از جمله مهم ترین شاخص های موثر در نوسازی مسکن در بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری می باشند. همچنین در رتبه بندی راهبردهای شناسایی شده، اولویت اول به راهبرد جریان سازی تجمیع و ارائه الگوهای تجمیعی تولید مسکن تعلق می گیرد. پس از آن به ترتیب راهبرد اقتصادی شدن نوسازی مسکن و نیز بهره مندی از ظرفیت های ایجاد شده ناشی از تجمیع در اولویت های دوم و سوم قرار می گیرند.