بازآفرینی شهری فرهنگ مبنا و اهمیت آن در توسعه گردشگری شهری (نمونه موردی: بافت تاریخی مشهد مقدس)

یکی از رویکردهایی که در سال های اخیر به عنوان ابزاری برای توسعه شهری در ایران مورد استفاده قرار گرفته است، بازآفرینی شهری در بافت های تاریخی شهرهاست. این رویکرد با تکیه بر مسائل اجتماعی و نوسازی کالبدی به عنوان وسیله ای برای بازیابی و بهبود کیفیت زندگی شهری از طریق ارتقاء و توسعه ویژگی های منحصر به فرد یک مکان و مردم آن دیده می شود. از طرفی بافت تاریخی شهرها به نوعی تاریخ مستند شهر و دارایی های فرهنگی، اجتماعی، تاریخی، معماری و فضایی آن شهر است که امروزه در دنیا تبدیل به یکی از جذاب ترین مقاصد گردشگری شده است. این مقاله استدلال می کند که بازآفرینی بافت تاریخی، پیش نیاز توسعه گردشگری در این بافتهاست، لذا نیازمند برنامه ریزی کارآمد و بلندمدتی است که رشد اقتصادی بافت را پشتیبانی کرده، از نظر فیزیکی کاربردی و اجتماع گرا باشد و اصول گردشگری پایدار را منعکس کند. در این پژوهش بر اساس مشاهدات عینی، اسناد و مطالعات و قوانین موجود، پتانسیل های بافت تاریخی شهر مشهد بررسی و بر ضرورت بازآفرینی آن برای تبدیل شدن به یک مقصد جذاب گردشگری فرهنگی تاکید می کند و با تشریح نقش و اهمیت گردشگری در ایجاد اشتغال و درنهایت رشد اقتصادی مناطق هدف گردشگری، پیشنهاداتی برای بازآفرینی پایدار بافت تاریخی مشهد ارائه می کند. نتیجه اینکه برای افزایش شانس موفقیت، پیشنهاد می گردد با اتخاذ رویکردی جامع برای بازآفرینی شهری پایدار، با استفاده سیاست گذاران از فرهنگ به عنوان یک اصل سازمان دهی برای مدیریت شهر، طراحی شهری و در نهایت رونق گردشگری در بافت تاریخی مشهد مقدس استفاده گردد.