ارزیابی مولفه های تاب آوری شهری در منطقه ۱۲ شهرداری کلانشهر مشهد در برابر مخاطرات طبیعی

شهرها بطور سنتی مرکز فعالیت های فرهنگی و اجتماعی و رشد اقتصادی بوده و نقش مهمی در توسعه منطقه ای و ملی ایفا می کنند. در حالی که شهرها قطب نوآوری و بهره وری های اقتصادی و اجتماعی هستند با توجه به تمرکز بالای جمعت و منابع، آنها همچنین در معرض طیف وسیعی از خطرات هستند. هدف پژوهش حاضر ارزیابی مولفه-های تاب آوری شهری در منطقه ۱۲ شهرداری مشهد است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ ماهیت توصیفی و تحلیلی است. برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از روش مطالعات کتابخانه ای و اسنادی و پیمایشی (از طریق پرسشنامه محقق ساخته) استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق ساکنین منطقه ۱۲ شهرداری مشهد (۱۰۵۲۶۳ نفر) بودند، حجم نمونه براساس اصل تسهیم به نسبت ۳۰۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان جمعیت نمونه انتخاب شدند. پایایی آن با آلفای کرونباخ محاسبه گردید، که مقدار آن ۷۸۰/۰ بدست آمد که نشان دهنده سطح بالایی از پایایی بوده است. همچنین برای تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده از نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که بین تاب آوری و ابعاد تاب آوری در محلات منطقه ۱۲ شهرداری مشهد تفاوت معنی داری وجود دارد. میزان رضایتمندی ساکنین از تاب آوری و ابعاد چهارگانه (اقتصادی، کالبدی، اجتماعی و نهادی) تاب آوری پایین تر از حد متوسط است. همچنین نتایج نشان داد که بین تاب-آوری و ابعاد تاب آوری همبستگی وجود دارد. و بیشترین اثرگذاری بر تاب آوری در برابر مخاطرات طبیعی، مربوط به مولفه اجتماعی است.