اثربخشی آموزش خوش بینی بر میزان افسردگی و رضایت از زندگی زنان در آستانه طلاق

هدف این پژوهش، تعیین تاثیر آموزش خوش بینی بر میزان افسردگی و رضایت از زندگی زنان در آستانه طلاق شهرستان قم است. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جهت اجرای پژوهش، ۳۰ نفر از زنان در آستانه طلاق در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) به طور تصادفی جایگزین شدند. متغیر مستقل خوش بینی بود که در ۱۴ جلسه بر روی گروه آزمایش انجام شد و در گروه گواه هیچ مداخله ای انجام نشد. ابزار پژوهش مقیاس افسردگی بک ((BDI-II و مقیاس رضایت از زندگی داینر (SWLS) بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که خوش بینی در کاهش افسردگی زنان و افزایش رضایت از زندگی آنان موثر بوده است که با یافته های پژوهش های قبلی همسو است. یافته ها اطلاعات مفیدی را برای پژوهشگران، مشاوران و روان درمانگران در مورد اثربخشی خوش بینی فراهم نماید.