نقش فضیلت خویشتنداری در سلامت انسان

این جستار به نقش امور اخلاقی، بخصوص فضیلت خویشتنداری بر سلامت انسان در عصر حاضر میپردازد، به این منظور باتوجه به تاکید علم پزشکی بر سلامت انسان از سه بعد، جمسی، روحی و اجتماعی و وجود رابطه متقابل سلامت جسمی وروحی انسان تاثیر این دو بر هم دیگر به این نتیجه رسیدیم که منشاء بسیاری از بیماری های انسان تنها جنبه مادی،ویروسی، میکروبی... ندارد بلکه بسیاری از بیماریهای انسان دارای زمینه روحی و ریشه در عدم رعایت دستورالعمل هایاخلاقی دارد . چناچه در بسیاری از منابع از جمله آیات و روایات و در آثار فلاسفه اخلاق بر نقش فضایل اخلاقی در تامینسلامتی تاکید شده است. حال با توجه به وجود رابطه بین دستورات اخلاقی و سلامت (روحی و جسمی) طبق یافته هایموجود و تاکید بر شباهت بیشتر علم اخلاق و طب از جنبه سلبی و نفی و هم شباهت در غایت رسیدن به آسایش و آرامشبه زبان تخصصی در اولی سعادت و در دومی سلامت است، سعی شده تا با شیوه توصیفی و تحلیلی نقش شیوه و سبکزندگی را بر سلامت به بیان این فرضیه بپردازیم که عدم توجه به نفس و عدم خویشتنداری در پرهیز از بسیاری لذایذ عاملبیماری و عدم سلامت در انسان است. نتایج تحقیق حاکی از این امر است که اخلاق خصوصا اخلاق فضیلت خویشتداریکه بر سرچشمه های عمل و چه از نظر و چه از نظر اراده نظر دارد به صورت بالقوه میتواند حاوی راه گشائی های زیادی درتغییر رفتار انسان به سمت سلامت بیشتر باشد.