حق بر امنیت و حق بر آزادی در پرتوی حقوق شهروندی در شرایط اضطرار اجتماعی

حقوق شهروندی مجموعه ای از امتیازاتی است که افراد به صرف زندگی در اجتماع انسانی بر مبنای کرامت ذاتی دارا می شوند. دو مصداق از مصادیقمهم حقوق شهروندی حق بر امنیت و حق بر آزادی است. حق بر امنیت یعنی هر انسانی این حق را دارد که دارای آرامش و اسایش روحی و جسمانیباشد و از خطرهای تهدید کننده ی زندگی، حقوق و منافعش در امان باشد. حق بر آزادی بدان معنا است که انسان بتواند اراده خود را به منصه ظهوربرساند؛ یعنی در محدوده قانون بتوان هر آنچه را که می خواهد انجام دهد و مجبور به انجام چیزی که تمایل بدان ندارد، نشود. این دو حق، از حقوقاساسی و حیاتی انسان است که نه تنها موجب ایجاد آرامش و تحقق عدالت اجتماعی می شود بلکه عاملی است برای رشد و ترقی حکومت ها .در شرایطاضطرار اجتماعی که جامعه برای پیشگیری از مخاطرات بزرگتر و حفظ منافع عامه جامعه ناچار به انجام اقداماتی خلاف قانون و سالبه حقوق مردم است،گاهی این دو حق اساسی (حق برامنیت و حق برآزادی) با هم در تعارض خواهند بود. در چنین شرایطی ناچار به تحدید پاره ای از حقوق ازادی های فردیبرای تامین امنیت اجتماع خواهیم بود؛ اما باید توجه داشت که این اقدام باید الزاما بعد از ورود به شرایط اضطرار و تا پایان این شرایط باشد. با این وجود،در این زمینه خلاء های قانونی وجود دارد که منجر به تعرض به حقوق حقه مردم می شود و شایسته است برنامه ریزی و قانون گذاری مناسبی در اینزمین صورت گیرد.