مدلسازی رابطه آموزش های ضمن خدمت، کیفیت زندگی کاری و توانمندسازی معلمان مقطع ابتدایی شهرستان ممسنی

هدف از این مطالعه، مدلسازی رابطه آموزش های ضمن خدمت، کیفیت زندگی کاری و توانمندسازی معلمان مقطع ابتدایی شهرستان ممسنی بود. تحقیق حاضر، به لحاظ هدف، کاربردی و از حیث روش انجام آن، در زمره تحقیق های پیمایشی است. همچنین این تحقیق از آن جهت که به بررسی داده های مرتبط با برهه ای از زمان پرداخته، از نوع تحقیق های مقطعی و یک تحقیق توصیفی بوده، که از روش همبستگی استفاده شد. جامعه آماری مورد نظر در این مطالعه کلیه معلمان مقطع ابتدایی شهرستان ممسنی (۸۰۰ نفر) و با توجه به جدول مورگان، ۲۶۰ نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شد. برای گرد آوری داده های آماری از سه پرسشنامه توانمندسازی اسپریتزر (۲۰۰۵)، آموزش های ضمن خدمت شمس (۱۳۹۲) و کیفیت زندگی کاری والتون (۱۹۷۵) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها بر اساس نظرخواهی از اساتید، متخصصان، کارشناسان امر و پایایی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ که بالاتر از ۷۰/۰ بودند، مورد تایید قرار گرفت. از آزمون تحلیل مسیر برای آزمون فرضیات تحقیق استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل مسیر نشان داد که کیفیت زندگی کاری در رابطه بین آموزش های ضمن خدمت و توانمندسازی معلمان، نقش واسطه ای دارد.