بررسی اپیدمیولوژیک و ارتباط علایم بالینی با یافته های عصب و عضله بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپال مراجعه کننده به کلینیک طب فیزیکی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال ۱۴۰۱

سندرم تونل کارپال، شایع ترین نوروپاتی عصب محیطی بوده که مشکلات اجتماعی و شغلی فراوانی برای افراد ایجاد می نماید. بررسی از نظر اپیدمیولوژی بیماری در استان خراسان جنوبی انجام نشده است، هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی اپیدمیولوژیک و ارتباط علایم بالینی با یافته های عصب و عضله بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپال مراجعه کننده به کلینیک طب فیزیکی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند در سال ۱۴۰۱ بود. در مطالعه توصیفی تحلیلی ۱۵۹ دست درگیر مبتلا به سندرم تونل کارپال مراجعه کننده به کلینیک طب فیزیکی بیمارستان امام رضا (ع) بیرجند در سال ۱۴۰۱ بررسی شدند. اطلاعات دموگرافیک، BMI و سابقه بیماری های قبلی، دست غالب، دست درگیر، مدت زمان درگیری، علایم بالینی شامل درد شبانه یا درد هنگام فعالیت، بی حسی و گزگز، آتروفی عضله ناحیه تنار بررسی و در چک لیست ثبت شد. شدت درگیری عصب مدین در سندرم CTS با استفاده از نوار عصب و عضله با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی نموس (EMG) کلینیک ثبت و بر اساس ویژگی های کتاب دومیترو دسته بندی شد (نسخه ۲۰۲۰). میانگین سنی بیماران ۵/۱۳±۰۱/۵۱ سال، در خانم ها شایع تر بود. در گروه سنی ۶۰-۵۰ سال شیوع بالاتری داشت. شایع ترین علامت بیماران بی حسی بود. توزیع فراوانی شدت CTS بر حسب گروه سنی، درد حین خواب، درد حین کار، پارستزی و آتروفی عضلات ارتباط معناداری داشت (۰۵/۰>P). پیشنهاد می گردد اطلاع رسانی لازم به مراکز بهداشتی و زنان خانه دار در این خصوص انجام گیرد تا بیماران مشکوک را به مراکز ارجاع دهند تا درمان سریع و به موقع انجام شده و از پیشرفت بیماری و تحمیل بار اضافه به سیستم سلامت جلوگیری شود.