تاثیر پماد حاوی عصاره مورد، چای سبز و دارونما بر کاهش درد پرینه و بهبود زخم اپی زیاتومی در زنان نخست زا: کارآزمایی بالینی تصادفی شده سه سوکور
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 110
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-26-9_006
تاریخ نمایه سازی: 16 دی 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: اپی زیاتومی یکی از روش های متداولی است که برای وسیع تر کردن خروجی لگن استفاده می شود و با عوارضی مانند درد و خونریزی همراه می باشد. چای سبز و مورد، دو گیاه دارویی با خواص ضد التهاب و ضد درد می باشند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر عصاره مورد و چای سبز بر کاهش درد و ترمیم زخم اپی زیاتومی انجام شد.روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی سه سوکور در سال ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بر روی ۹۰ نفر از زنان نخست زای مراجعه کننده به زایشگاه بیمارستان الهادی شوشتر و گنجویان دزفول انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی در گروه های دریافت کننده پماد چای سبز، مورد و دارونما به مدت ۱۴ روز تحت درمان قرار گرفتند. ارزیابی وضعیت بهبود زخم با معیار ریدا و شدت درد با معیار VAS انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۳) و آزمون های من ویتنی و فریدمن صورت گرفت. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: شاخص ریدا در روز چهاردهم بین سه گروه مورد بررسی اختلاف معناداری داشت که این شاخص در گروه مورد کمتر از گروه چای سبز و گروه دارونما بود (۰۰۱/۰=p). شاخص VAS در روز چهاردهم بین سه گروه مورد بررسی اختلاف معناداری داشت که این شاخص در گروه مورد کمتر از گروه چای سبزو گروه دارونما بود (۰۰۱/۰=p).نتیجه گیری: مصرف پماد عصاره مورد و عصاره چای سبز می تواند منجر به کاهش شدت درد و بهبود زخم اپی زیاتومی می گردد و به نظر می رسد که تاثیر پماد مورد بیشتر از پماد چای سبز و دارونما باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
معصومه سیاحی
مربی گروه مامایی، دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران.
سارا ضیاغم
مربی گروه مامایی، دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران.
اعظم جهانگیری مهر
مربی گروه بهداشت عمومی، دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران.
زهرا حاتمی منش
کارشناس ارشد مامایی، دانشگاه علوم پزشکی دزفول، دزفول، ایران
فراز مجاب
استاد گروه فارماکوگنوزی، مرکز تحقیقات علوم دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
مریم نیک بینا
مربی گروه مامایی، دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :