بررسی تاثیر علف کش متریبوزین و پیریدوکسین بر برخی از فرآیندهای فیزیولوژیکی گندم

بمنظور بررسی اثرات علف کش متریبوزین و پیریدوکسین بر برخی از فرآیندهای فیزیولوژیکی گیاهگندم، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی در گلخانه ی مرکزتحقیقات کشاورزی و دامپروری گلپایگان وآزمایشگاه فیزیولوژیگیاهی دانشگاهتربیت مدرس انجام شد. پس ازگذشت ۳۵ روز از کشت بذرهای گندم درگلدانهای پلاستیکی ، تیمارهای آزمایش به شکل اسپری برگی و به ترتیب ذیل انجام گرفت :۱-متریبوزین به مقدار رایج ۰۱/۱کیلوگرم درهکتار، ۲- پیریدوکسین به غلظت ۱۰۰میلی گرم در لیتر، ۳- پیریدوکسین (۱۰۰میلی گرم در لیتر +(متریبوزین ( ۰۱/۱کیلوگرم درهکتار)، ۴- شاهد. بعد از گذشت ۷ روز از اعمال تیمارها، بوته ها برداشت و در نیتروژن مایع تثبیت شده و روی آنها آنالیزهای بیوشیمیایی انجام گرفت . نتایج نشان می دهد که اسپری گیاه گندم با متریبوزین سبب کاهش معنی دار وزن تر و خشک ساقه و نیز کاهش معنی دار مقدار قندهای محلول شده ولی فعالیت آنزیم گلوتاتیون-Sترانسفراز افزایش یافته است .کاربرد پیریدوکسین سبب افزایش وزن تر و خشک ساقه ، افزایش مقدار قندهای محلول و کاهش فعالیت آنزیم گلوتاتیون-Sترانسفراز گردیده ولی این تغییرات در مقایسه با گروه شاهدمعنی دار نبود. بنابراین متریبوزین به عنوان یک تنش غیر زنده برای گیاه زراعی گندم محسوب می شود .