چارچوب تامین مسکن دائم پس از زلزله احتمالی در مناطق آسیب پذیر شهری با رویکرد بازبهسازی (مطالعه موردی منطقه سه شهر ساری)

علی رغم افزایش سوانح در جهان، بازسازی پس از سانحه همچنان با معضلات فراوانی همراه است. موضوع این پژوهش در مورد رویکردی نظام مند برای برنامه ریزی پیش از زلزله است و در آن بر ایجاد تاب آوری از طریق استفاده از اصول بازبهسازی پس از سانحه و به کارگیری آنها در اقدامات بازسازی مسکن پس از زلزله تمرکز می شود.در این مطالعه به منظور عرضه چارچوبی برای تعریف جنبه های اصلی بازبهسازی و به کارگیری آن، به صورت عملی از الگوی روش شناسی متوالی بهره گرفته شده است. در بخش اول و اصلی پژوهش از رویکرد کیفی برای شناسایی و تفسیر ابعاد اصلی تامین مسکن دائم با رویکرد بازبهسازی در منطقه سه ساری استفاده شده است. در این بخش تحلیل داده های حاصل از مصاحبه های نیمه ساختاریافته و مشاهدات میدانی با استفاده از تحلیل محتوای کیفی انجام گرفته است و نتایج آن در بخش دوم تحقیق از طریق دریافت بازخورد از متخصصان بازسازی در دو نوبت به روش زمینه یابی سنجش کمی شده است.چارچوب بازبهسازی مسکن، نتیجه اصلی پژوهش، از چهار مقوله اصلی و چهارده زیرمقوله تشکیل شده است. این چارچوب، به منظور تاکید بر اهمیت اقدامات پیش از زلزله، با مقوله کاهش خطرپذیری زلزله در ابعاد کالبدی، اقتصادی، اجتماعی  فرهنگی، و قانونی آغاز می شود. سپس در مقوله مشارکت جمعی به تعریف هدف مشارکت، تعیین مشارکت کنندگان کلیدی، نوع مشارکت در مراحل مختلف بازسازی مسکن، و منابع مورد نیاز آن پرداخته می شود. در ادامه، ترتیبات مالی و سازمانی بازسازی در دو بخش طراحی سازمانی و تدارک منابع تبیین می شود و الزامات طراحی و اجرای مسکن دائم در قالب چهار زیرمقوله الزامات اجرایی، رویکرد طراحی، کارایی اقتصادی، و ملاحظات اجتماعی  فرهنگی بیان می گردد. خروجی اصلی تحقیق چارچوبی منحصربه فرد است که با پیش بینی نیازها و هدایت اقدامات اجرایی به برنامه ریزان و مجریان پروژه های بازتوانی در کاهش خطرپذیری پیش از زلزله و در تسریع تامین مسکن ایمن و توان پذیر پس از وقوع آن کمک می کند.