ارزیابی و بهسازی ایمنی در برابر آتش برای ساختمانهای موجود توسعه یک روش مقرراتی

آتش سوزی همواره یک تهدید بالقوه برای جان و مال ساکنان ساختمان هاست. ازاین رو برای ایجاد شرایط ایمن در ساختمان ها در کشورهای مختلف مقررات و دستورالعمل های متعددی تهیه و به کار گرفته می شود. در ایران مبحث سوم مقررات ملی ساختمان به موضوع حفاظت در برابر آتش اختصاص دارد. با این حال این مبحث، همانند سایر مقررات ملی ساختمان، عمدتا برای ساختمان های جدید به کار می رود و ضوابط خاص برای ارزیابی و بهسازی ساختمان های موجود در آن وجود ندارد. از طرف دیگر، عمده ساختمان های موجود که قبل از آخرین ویرایش مبحث سوم ساخته شده اند، فاقد شرایط مناسب ایمنی در برابر آتش سوزی هستند. همچنین تغییرات در ساختمان های موجود، ازقبیل تعمیرات، تغییر کاربری، و افزایش بنا، ممکن است موجب کاهش سطح ایمنی آتش سوزی در ساختمان شوند. سطح ایمنی مناسب در ساختمان های مختلف، با توجه به اهمیت راهبردی و عملکردی بار تصرف ساختمان و سایر شرایط، می تواند تغییر کند. ازاین رو تدوین روش ها و ضوابط خاص برای ارزیابی و بهسازی ایمنی در برابر آتش برای ساختمان های موجود با توجه به درجه اهمیت آنها، به منظور کاهش خسارات جانی و مالی، از اهمیت زیادی برخوردار است. در این مقاله روشی برای ارزیابی و بهسازی ایمنی در برابر آتش سوزی در ساختمان های موجود عرضه شده است. اساس این روش کاربرد اصول ارزیابی خطرپذیری حریق در ساختمان است. بدین منظور، روشی برای امتیازدهی تمهیدات محافظت در برابر آتش بیان شده است. امتیاز تمهیدات در دو گروه ایمنی در برابر آتش و فرار از حریق دسته بندی و برای هرکدام، حداقل امتیاز لازم برحسب درجه اهمیت ساختمان تعیین می شود. متعاقبا با تعیین احتمال خطر حریق و تبعات احتمالی آن، سطح خطرپذیری تعیین و بر این اساس، برنامه عملیاتی بهسازی طراحی می گردد. برای تعیین هریک از سطوح خطر، ممکن است، برحسب اهمیت و پیچیدگی ساختمان، از روش های تجویزی یا عملکردی (مهندسی آتش) استفاده شود.