اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی مادران کودکان کم توان ذهنی

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی مادران کودکان کم توان ذهنی بود. روش تحقیق حاضر از نوع شبه آزمایشی بوده که در آن از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه پژوهش حاضر مادران دانش آموزان کم توان ذهنی شهرستان بستان آباد بودند که فرزندان آنها در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ در مقطع ابتدایی مشغول به تحصیل بودند. به منظور انتخاب نمونه از بین تمامی مادران این دانش آموزان تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. سپس هر دو گروه پرسشنامه امیدواری اشنایدر (SHS) را تکمیل کردند و بعد از آن گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای بر اساس پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد مورد مداخله قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخله و آموزشی دریافت نکرد و در نهایت پرسشنامه پس آزمون توسط هر دو گروه تکمیل شد و داده های پس از جمعآوری با استفاده از تحلیل کوواریانس (ANCOVA) تحلیل گردید. یافته ها نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی در مادران کودکان کم توان ذهنی تاثیر معناداری داشت .(P <۰۵) بنابراین میتوان نتیجه گرفت با توجه به اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر امید به زندگی مادران، میتوان از نتایج این پژوهش در مدارس استثنایی و مراکز مشاوره استفاده کرد.