بررسی ظرفیت های محوطه های باستانی استان چهارمحال و بختیاری در تبدیل به سایت موزه های باستان شناسی و اهمیت آن در توسعه گردشگری

محوطه ها و تپه های باستانی یکی از مهم ترین ظرفیت های هر استان در توسعه گردشگری است. این امر از آن جهت اهمیت دارد که با بررسی ظرفیت های تمدنی و لایه نگاری این محوطه ها، تامین شرایط برای تبدیل شدن آنها به سایت موزه های رو باز جهت بازدید گردشگران، علاقمندان و باستان شناسان مهیا گردد. در کنار این امر توسعه زیرساخت های گردشگری در جوار این سایت موزه ها از نکات کلیدی در جذب گردشگران است. استان چهارمحال و بختیاری یکی از بکرترین مناطق کشور جهت کاوش های باستان شناسی و تبدیل محوطه های باستانی آن به سایت موزه های گردشگری است. ایده ای قابل تامل که متاسفانه تاکنون به آن جامعه عمل پوشانده نشده است.این پژوهش بطور کلی ضمن معرفی محوطه های باستانی شاخص استان چهارمحال و بختیاری که در ادوار نوسنگی، مس و سنگی، ایلامی، تاریخی و اسلامی توالی استقراری داشته اند؛ شرایط محیطی و جغرافیایی شهرستان های مستعد استان را نیز بررسی کرده است تا به درک روشنی از پراکنش این محوطه ها در سطح استان پرداخته شده باشد. این استان هم اکنون تنها یک موزه سرپوشیده باستان شناسی مستقر در ساختمان حمام تاریخی پرهیزکار شهرکرد دارد. محوطه های باستانی مورد بررسی در این پژوهش تپه اسکندری و تپه های اطراف آن در شهر هفشجان، گورگای تپه و تپه سراب شهرکیان در شهرستان شهرکرد، تپه بردنکان ده چشمه در شهرستان فارسان، تپه بهرام گور گندمان و تپه بالاشگرد بلداجی در شهرستان بروجن، تپه گندیان خراجی در شهرستان کیار، تپه قلعه افغان در شهرستان خانمیرزا و تپه قلعه گلی در شهرستان لردگان است. بنابراین آنچه که برای این استان مدنظر است ضرورت تشکیل سایت موزه هایی از نوع شکل گیری موزه های باز با محتوای تاریخی باستانی و با مقیاس استانی و منطقه ای در همسایگی استانهای مهم گردشگری اصفهان و خوزستان است.