سنجش کمی عدالت فضایی خدمات شهری در شهرهای اسلامی از طریق تحلیل های مکانی- فضایی (نمونه موردی: شهر سبزوار)

یکی از مهمترین پیامدهای رشد شتاب زده ی شهرها و توسعه ی فیزیکی بدون برنامه ریزی آن ها در دهه های اخیر، برهم خوردن نظام توزیع مراکز خدمات شهری و بوجود آمدن نابرابری اجتماعی شهروندان از برخورداری باکیفیت از این خدمات بوده است. بنابراین چگونگی و کیفیت توزیع خدمات شهری می تواند نقش بسزایی در جابجایی فضایی جمعیت و تغییرات جمعیتی در مناطق مختلف شهری داشته باشد. یکی از شاخصه های شهر اسلامی عدالت اجتماعی در ارائه خدمات و همچنین یکی از معیارهای اصلی توسعه ی پایدار شهری توزیع متوازن جمعیت در سطح شهر و بافت های میانی متروک است، که این موضوع اهمیت ویژه ی سنجش کیفیت توزیع خدمات شهری را نشان می دهد. یکی از بهترین ابزارهای سنجش و تحلیل عدالت فضایی خدمات شهری، ارزیابی میزان رضایتمندی ساکنین از کیفیت خدمات ارائه شده می باشد. در این مقاله سعی بر این است تا عدالت فضایی خدمات شهری در شهرهای اسلامی از طریق تحلیل های مکانی- فضایی خدمات شهری در شهر سبزوار بر اساس پرسشنامه های تکمیل شده توسط ساکنین، موردسنجش و تحلیل قرار گیرد. بر این اساس از طریق پرسشنامه میزان رضایت از کیفیت توزیع ۱۰ کاربری خدماتی از ساکنین مورد سوال واقع شد. در ادامه باکمی کردن میزان رضایتمندی ساکنین با استفاده از روش تحلیل عاملی عدالت فضایی خدمات شهری مورد ارزیابی قرارگرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد، در قسمت بالایی شهر (شهرک توحید) و قسمت هایی از بافت های میانی مرکزی شهر و حاشیه ی جنوب شرقی و غرب محدوده ی شهر از کمترین میزان رضایتمندی برخوردار می باشند. همچنین شمال غربی هسته ی اصلی شهر و پهنه هایی از شرق محدوده از کیفیت بالا و رضایتمندی مطلوبی بهره می برند.