تحلیل نقش شاخص های کارکرد اجتماعی و فرهنگی مساجد ایرانی – اسلامی در توسعه گردشگری، مطالعه ی موردی: مسجد جامع اصفهان

امروزه نهاد مقدس مسجد، از نقش آفرینی و تعاملات اجتماعی خود فاصله گرفته و از نقش محوری در نظام اجتماعی دور شده است و لایه های فرهنگی و مذهبی آن نیز کمرنگ شده است. با توجه به اهمیت ورود توسعه گردشگری در شناسایی فرهنگ بومی، باور و اعتقادات سنتی ساکنان، و شناخت و ترویج مذهب، این مقاله با هدف توسعه گردشگری در نمونه مورد مطالعه مسجد جامع شهر اصفهان نگاشته شده است. مقاله حاضر به لحاظ روش، توصیفی تحلیلی و به لحاظ هدف کاربردی است. داده های مورد نیاز با مراجعه به منابع معتبر علمی و مشاهدات میدانی پیمایشی گردآوری شده است. جامعه آماری شامل اساتید دانشگاهی و متخصصان معماری شاغل در مراکز علمی شهر اصفهان است و نتایج پرسشنامه به وسیله آزمون های آماری تی تک نمونه ای و همبستگی پیرسون و با نرم افزار spss تحلیل گردید. با توجه به یافته های پژوهش، شاخص هایی مانند برگزاری جشن ها و مناسبت های عمومی با امتیاز ۴.۸۳، آموزش معماران اسلامی با امتیاز ۴.۷۷، تشکیل جلسات فرهنگی با امتیاز ۴.۷۳ و احیای مناسبت های اجتماعی با امتیاز ۴.۷۰ بیشترین تاثیر را در بین شاخص های کارکرد اجتماعی و فرهنگی مسجد جامع اصفهان دارند. نتایج حاصله نشان می دهد که بین سیزده شاخص کارکرد اجتماعی و فرهنگی مسجد جامع اصفهان با توسعه گردشگری، رابطه همبستگی مثبت و مستقیم وجود دارد. و هر چه این شاخص ها در مسجد ارتقا یابند،؛ گردشگری نیز توسعه بیشتر خواهد بود. لذا توجه به شاخص های کارکرد اجتماعی و فرهنگی مسجد جامع اصفهان، توسعه گردشگری را تسهیل و باعث ارتقای فعالیت ها و رویدادهای جامعه محلی در مسجد جامع شهر اصفهان می شود.