بررسی تطبیقی رویکرد تفسیری سلفیه با تاکید برآیات رویت حق تعالی

سلفیه از فرقه های تازه بنا شده که خود را تابع سلف صالح می دانند و اهتمام بر احیای سنت و شیوه سلف صالح و تبعیت از پیامبراسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) وصحابه و تابعین دارند. جریان سلفیه به گمان خود تهذیب گرایی و اصلاح طلبی عقیدتی را سرلوحه تفسیر و عقاید خود قرار داده است. زدودن پیرایه ها و تعقیدات عقل گرایانه از ساحت نصوص دینی را رسالت خود دانسته و بر ظاهر گروی و فهم بسیط قرآن و سنت مبتنی بر آراء سلف صالح و بدون لحاظ نمودن منطق و اصول تفهم صحیح، تاکید دارند. ناهماهنگی تفسیری مفسران جریان سلفیه مانند ابن تیمیه، ابن کثیر و آلوسی در طیف وسیعی، نشانه تزلزل ساختار عقیدتی این جریان دارد. برای تبیین و روشن ساختن خطای آراء تفسیری آنها پرداختن به رویکرد تفسیری سلفیه ضرورت دارد. فهم روش های تفسیری و انتخاب روش های صحیح و چگونگی استفاده از احادیث به شیوه درست از اهداف مهم این پژوهه می باشد. از مهمترین یافته های این تحقیق آن است که سلفیه در تفسیر آیات قرآن و از جمله آیات رویت خداوند، خود را پای بند به آیات صحابه و تابعین می دانند. ازنظرآن ها عقل جایگاهی ندارد و برای آن حجتی قائل نیستند. سلفی ها پیوسته به ظاهر آیات تمسک کرده و ساختار تفسیری آن ها احادیث می باشد. ظاهرگرایی و جمود آن ها بر ظاهر قرآن، از اصلی ترین عوامل نقصان روش آنان است. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و استناد به کتب معتبر، تدوین شده تا به طور تفصیلی به بیان دلائل ونقد آن از درون آیات قرآن و روایات بپردازد.