خاستگاه ها و رویکرد های معرفتی و فطری هنر دینی

بی تردید بارز ترین آرمان انسان تعالی و کمال یافتن و وصول به مکانی است که جهان بینی انسان به عنوان اوج و نهایت حیات برای او تعریف می نماید. هنر یکی از زمینه هایی است که انسان در طول تاریخ در جهت بیان آرمان های خویش و هم چنین در راه وصول به آن آرمان ها از آن بهره گرفته است. هنر با عنایت به جهان بینی و تفکر انسان و زمان و مکان زیست او و هم چنین اهداف و آرمان هایش جلوه های گوناگونی داشته و از تمرکز بر معنویت و روحانیت و ذکر نکات روحانی گرفته تا توجه بر مادیت صرف در نوسان بوده است. لذا این مقاله در راستای تبیین رابطه ی انسان امروز با هنر و نیاز وی به آن و به ویژه نقشی که هنر دینی و معنوی در کمال و رشد روحی و فطری وی ایفا می نماید تدوین گردیده است. یافته های پژوهش نشان می دهد هنر با تکیه بر مبانی دین، زمینه و فضای مناسب رشد و کمال انسان را فراهم می کند. در واقع هنر با الهام از اصول و باطن دین قادر به ایجاد فضایی می شود که انسان به باطن اشیا و مفاهیم متوجه شود. اولین ویژگی فضای حاصل این است که عاری از هر توجه به غیر خدا بوده و حضور قلب مومن را تضمین و تقویت می کند.