تحلیل سنت شناختی بر نقش فاعلی امام زمان(عج)

سنت های الهی از مباحث فراموش شده ای است که جای آن در پژوهش های کلامی خصوصا مباحث مربوط به بیماری کرونا و جهان پساکرونا خالی است. نوشتار حاضر تلاش کرده است با مراجعه به متون دینی و بهره مندی از روش کتابخانه ای در گردآوری اطلاعات و روش توصیفی تحلیلی در استنتاج دیدگاه و روش اجتهادی در کارکردها و برآیندها و استمداد از سنن الهی به این پرسش پاسخ گوید که در بلاهای عمومی و از جمله بیماری کرونا امام زمان(عج) چه نقشی دارد؟ از سویی عالم بر اساس سنت های الهی اداره می شود که استثناناپذیر است و از سویی دیگر آن حضرت در سلسله علل غایی و فاعلی عالم قرار دارد. نقش فیض رسانی عام و خاص امام زمان(عج) را نیز باید در شبکه ای از سنت های الهی دید؛ یعنی امام در این منظومه به ایفای نقش می پردازد. بر اساس همین نظام، در دفع یا رفع بلا باید اولا از اسباب مادی استفاده شود؛ اگرچه کارکرد اسباب مادی در دفع یا رفع عامل معنوی بلا، دائمی و همه جانبه نیست؛ ثانیا؛ تاثیر عوامل معنوی در قالب سنت مشروط و مطلق تحقق می پذیرد که در اولی وجود شرط و در دومی وجود مصلحت محوریت دارند و نقش حضرتش را باید در این قالب دید.