سنجش کیفیت فضای همگانی منطقه شهشهان اصفهان

فضای همگانی موضوعی است در خور تامل از آن جهت که معماری خوب، آن معماری است که رابطه ی خوبی میان فضای همگانی و زندگی همگانی برقرارکند. ولی هنگامی که معماران و شهرسازان توجه زیادی به فضا (مکان) می کنند، زندگی به فراموشی سپرده می شود. شاید به این علت که برقراری رابطه میان فرم و فضا بسیار آسان تر از فهم زندگی باشد که پدیده ای سیال و غیر قابل توصیف است. زندگی همگانی در طول روز، هفته، ماه و سال همواره در حال تغییر است. همچنین زمان، منابع مالی فرهنگی و بسیاری از عوامل موثر در طراحی، نحوه استفاده یا عدم استفاده از فضاهای همگانی را تعیین می کند. بنابراین بسیار ضروری است محیط ارزشمندی برای میلیونها انسانی که روزانه در میان ساختمانهای شهرهای جهان مسیر خود را میسازند، ایجاد شود. در اثر دخالت هایی که در طول حدود یک قرن گذشته در شهرهای تاریخی ما صورت گرفته است، تعامل نه چندان مطلوبی میان بافت تاریخی و اجزای جدید میان افزا و فضای همگانی رخ داده است. بافت فرسوده شهر اصفهان که سطح وسیعی را در بر می گیرد و دارای گونه های مختلف می باشد. در محلات مختلف از جنبه های گوناگون کیفیت زندگی از جمله کیفیت محیطی اقتصادی و اجتماعی و سلامت اجتماعی چهره ای متفاوت نسبت به سطح شهر را به نمایش گذارده است. از این رو در پژوهش حاضر به دنبال بررسی شاخص های کیفیت فضای همگانی در محله شهشهان با پیشینه تاریخی هستیم روش تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی بوده است و در آن گردآوری داده ها و پایه تحقیقات میدانی و کتابخانه ای می باشد بر اساس مقاله مطالعه تطبیقی کیفیت زندگی در گونه های مختلف بافت فرسوده شهر اصفهان مطالعه موردی محلات شهشهان،جلوان و ارزنان باید عنوان کرد که در هیچ یک از زیر شاخص هاکیفیت زندگی میانگین محاسبه شده بیشتر از میانگین مطلوب نمی باشد این بدان معناست که در هر ۳ محله مورد مطالعه زیر شاخص های کیفیت زندگی کمتر از میانگین مطلوب است نتایج همچنان نشان داد که در بین سه محله مورد مطالعه محله شهشهان بالاترین کیفیت ۲.۴۳ و محله ارزنان پایین ترین کیفیت ۲.۲ صدم را دارا می باشد .ما در بررسی آمیختگی محیطی این بافت از روش شناخت و بررسی ساختمانهایی که در بافت موجود میباشند شروع کردیم و به بررسی مطالعه ی زندگی همگانی در بافت مورد پژوهش رسیدیم که این موضوعات شامل: شمارش افراد در حال حرکت و ایستاده، چه کسی، کجا، تبدیل کردن رفتار مردم به نقشه، پیگرد و ترسیم حرکت می باشد.نتایج حاصل از تحقیق نشان داد با ایجاد فضایی برای جایگذاری مبلمان شهری و فضایی برای بازی کودکان و طراحی پارکینگ وفضای سبز این بافت میتواند شرایط کیفیت زندگی و امنیت را به وضعیت مطلوب تری برای زندگی همگانی تبدیل نماید ضمن آنکه این اقدامات تاثیر مستقیم بر کاهش جرم خیزی منطقه دارد .همچنین پیرامون طراحی فضاهایی برای پارکینگ این منطقه نیازمند مطالعات تخصصی می باشد.