ارزیابی کیفی حکمت عملی معماری اسلامی در ایران

معماری پدیده ای در ارتباط با انسان است و می بایست متناسب با وی محقق شود، از این رو پرداختن به موضوع انسان به عنوان معرفت پایه در این دانش، امری انکارناپذیر می نماید. در این خصوص فهم مراتب معماری در ارتباط با مراتب وجودی انسان اهمیت بسیار می یابد. این پژوهش به شناخت عوامل موثر در تفسیر یا خوانش معماری اسلامی بر مبنای حکمت متعالیه می پردازد. وجودشناسی محیط زندگی بشری در انسان ها امکان کشف مجدد عالم را به مثابه تمامیتی متعین از ذات وجود متحقق، فراهم می آورد و از آنجا که زیربنای حکمت متعالیه را علم وجود تشکیل می هد، لذا خوانش معماری بر مبنای حکمت متعالیه برای یافتن آنچه موجب جاودانگی در عرصه معماری است، کمک می کند. اگر طراحی و تحقق «الگوی ایرانی معماری» به عنوان افق نهایی معماری کشورمان در نظر گرفته شود؛ هدف این نوشتار طراحی چهارچوبی برای فناوری در منظومه حکمت اسلامی است. به همین منظور در این پژوهش به ارزیابی کیفی حکمت عملی معماری اسلامی در ایران پرداخته ایم.