بررسی امکان سنجی مداخله پذیری در بافت های ناکارآمد شهری با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (نمونه موردی شهر بجنورد)

طی دهه های اخیر موضوع بازآفرینی بافت های فرسوده و ناکارآمد شهرها به یکی موضوعات کلیدی در زمینه راهبردهای توسعه شهری تبدیل شده است. به همین منظور مدیران و سیاستگذاران شهری اقدامات متعددی از جمله افزایش میزان تراکم ساختمانی، بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده، توانمندسازی در اسکان غیررسمی و غیره را بکار گرفته اند. در گذشته اکثر این اقدامات صرفا کالبدی بوده اما در حال حاضر به وجوه اجتماعی و اقتصادی این اقدامات نیز اهمیت داده می شود. بازآفرینی شهری، یک اصطلاح عام است که مفاهیم دیگری نظیر بهسازی، نوسازی، بازسازی، مقتدرسازی و روانبخشی شهری را در بر می گیرد. بازآفرینی شهری به مفهوم احیا، تجدید حیات و نوزایی شهری و به عبارتی دوبار زنده شدن شهر است. بر این اساس تحقیق حاضر تلاش دارد تا با کمک شاخص های عمده اجتماعی، کالبدی، اقتصادی، زیست محیطی و مدیریتی پهنه های نیازمند بازآفرینی در شهر بجنورد شناسایی شود و هر گونه اقدام در این زمینه به شکل مرثرتری صورت گیرد. البته رعایت مجموعه این معیارها به همراه زیرمعیارهای آن باعث به وجود آمدن پیچیدگی هایی در امر تصمیم گیری می گردد. لذا به منظور تسهیل در امر تصمیم گیری، از روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) در محیط GIS جهت شناسایی پهنه های نیازمند بازآفرینی استفاده می شود و با استفاده از بررسی ادبیات نظری موضوع، تجارب جهانی و روش تحلیل محتوا اهمیت هر یک از شاخص ها در و زیرمعیارها در انواع بافت های شهری ناکارآمد لحاظ می شود و محدوده نهایی مشخص شده و برای هر محدوده نوع مداخله مشخص می شود.