بتن سبز در ساخت و ساز پایدار

امروزه که با بحران انرژی و آلودگی های زیست محیطی رو به رو هستیم توسعه پایدار یکی از اهداف و ارکان اصلی رسیدن به جهانی بدون آلودگی های زیست محیطی و بدون تخریب منابع طبیعی است. رعایت و حفظ اصول توسعه پایدار برای تمامی انسان ها ضروری است و این قائده برای مهندسین نیز مستثنی نیست. امروزه مسئله توسعه پایدار یکی از موضوعات مهم در سطح جهانی بشمار می رود و به نقطه تمرکز و توجه بشر در زمینه صنایع گوناگون، مشاغل، جمعیت و غیره از دیدگاه های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی تبدیل شده است. توسعه پایدار را می توان مدیریت روابط سیستم های انسانی و اکوسیستم های طبیعی با هدف استفاده پایدار از منابع در جهت تامین رفاه نسل های حال و آینده تعریف کرد. با توجه به افزایش جمعیت و نیاز روزافزون به مسکن و ساخت و سازهای شهری و صنعتی و استفاده از مواد و مصالح جدید و دوست دار محیط زیس باعث بوجود آمدن واژه ای به نام سبز در این زمینه شده است. بتن سبز یکی از انواع بتن بوده که از آن به طور فزاینده ای در صنعت ساخت و ساز به دلیل نقص بتن معمولی و مزایای ذاتی فراوان بتن سبز مورد استفاده قرار می گیرد. تقاضا برای بتن سبز به عنوان محصول بتنی با کیفیت بالا و همچنین تمایل کشورها به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، حفاظت از محیط زیست و فضاهای محدود دفع زباله بطور روز افزون افزایش یافته است. ۸ الی ۱۰ درصد کل انتشار گاز CO۲ در جهان از سیمان به عنوان ماده چسبنده در ساخت بتن، تولید می شود. بتن سبز به عنوان یک بتن که از مواد زائد به عنوان حداقل یکی از اجزای سازنده آن استفاده می شود و یا فرآیند تولید آن منجر به تخریب محیط زیست نمی شود دارای مقاومت و پایداری می باشد. شناخته می شود. در این مقاله ابتدا با مفاهیم توسعه پایداری آشنا شده و سپس به بررسی بتن متعارف و بتن سبز خواهیم پرداخت.