تاثیر طرحواره درمانی بر شیفتگی شغلیو رضایت شغلی درمانگران اعتیاد شهر کرمان

شغل و حرفه ای که در آن فعالیت می کنیم، بخش مهم و سرنوشت سازی از زندگی ما را تشکیل می دهد. در خودشیفتگی شغلی فرد میل به تحسین، خودباوری بزرگ، ناتوانی در پذیرش انتقاد، عدم همدلی با همکاران، بی ثباتی در تصمیم گیری و راهنمایی های ضعیف در زمینه شغلی را دارد. رضایت شغلی بیانگر احساسات و نگرش های مثبتی است که شخص نسبت به شغلش دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثرهای طرحواره درمانی بر شیفتگی شغلی و رضایت شغلی درمانگران اعتیاد شهر کرمان انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری شش ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه روان درمانگران حوزه اعتیاد شهر کرمان در سال ۱۴۰۱_۱۴۰۲ بود؛ که از میان آن ها تعداد ۴۰ روان درمانگر اعتیاد که ملاک های ورود به پژوهش را دارا بودند به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش تعداد (۲۰ نفر) و گروه گواه تعداد (۲۰ نفر) گمارده شدند. ابزارهای این پژوهش شامل پروتکل طرحواره درمانی یانگ در ۱۲ جلسه ۶۰ دقیقه ای و با استفاده از پرسشنامه های شیفتگی شغلی (WOLF) و پرسشنامه رضایت شغلی (MSQ) انجام شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار ۲۴SPSS تحلیل شدند. نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نشان داد بین گروه ها در پس آزمون و پیگیری شیفتگی شغلی و رضایت شغلی تفاوت معنی داری وجود دارد (۰/۰۵>P) براساس نتایج حاصل از این پژوهش می توان گفت طرحواره درمانی بر شیفتگی شغلی و رضایت شغلی درمانگران اعتیاد موثر بوده و نتایج پس آزمون پس از پیگیری حکایت از ماندگاری این اثر در طول زمان شش ماه پس از طی روند طرحواره درمانی دارد. از نتایج این پژوهش در جهت درمان خودشیفتگی شغلی و خصوصیات اخلاقی متضاد با شخصیت مطلوب در آن و به دست آوردن ویژگی های کاری مانند فراگیری، گشاده رویی و تعامل شغلی با همکاران در درمانگران حیطه سلامت روان اشاره داشت. همچنین این پژوهش اثربخشی مطلوب طرحواره درمانی را بر روی درمانگران اعتیاد و استفاده از این متد را در پژوهش های دیگر با اثربخشی بالا نشان داد.