تاثیر رابطه درمانی در افزایش شادکامی مادران دارای کودک سندروم داون

والدگری کودک مبتلا به سندروم داون یکی از پرچالشترین اموری است که در زندگی یک مادر می تواند وجود داشته باشد. از این رو مادران این کودکان معمولا از شادکامی پایین برخوردارند و همیشه خود را در موقعیت های سخت و چالش زا می بینند. به همین دلیل ارتقای شادکامی در این مادران می تواند در بهبود وضعیت روانی و نیز افزایش میل و ترغیب آنها در بهبود رابطه با فرزندشان تاثیر بسزایی داشته باشد. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. شرکت کنندگان پژوهش عبارت بودند از ۲۴ زن دارای کودک سندروم داون که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت۳ جلسه ۶۰ دقیقه ای تحت رابطه درمانی قرار گرفتند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت. جهت سنجش متغیرها از پرسش نامه احساس شادکامی آکسفورد (۱۹۸۹) استفاده شد. داده ها با آزمون کواریانس تک متغیره مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در میزان شادکامی تفوات معنی دار وجود دارد. یافته های پژوهش ضرورت کاربرد رابطه درمانی را در راستای افزایش شادکامی مادران خاطر نشان می سازد.