نقش تجلیات چهره ای و لحن صدای روان درمانگردر انتقال همدلی به مراجع: یک مطالعه مروری

همدلی از مهم ترین مولفه های مشترک رویکردهای مختلف روان درمانی است که در اتحاد درمانی میان درمانگر و مراجع دارای اهمیت اساسی است. مطابق دیدگاه کارل راجرز نکته کلیدی این است که درمانگر بتواند احساس همدلی اش را به مراجع انتقال دهد و در غیر این صورت همدلی او، تاثیری آنچنان که می تواند داشته باشد، نخواهد داشت. در فرآیند انتقال همدلی درمانگر به مراجع، علاوه بر همدلی کلامی، تجلیات چهره ای، لحن و زیر وبم شدن صدای درمانگر نقشی اساسی ایفا می کنند. بر همین مبنا پژوهش حاضر به بررسی ادبیات پژوهشی در زمینه نقش تجلیات چهره ای، لحن و زیر وبمی صدا در انتقال همدلی درمانگر به مراجع پرداخته است. این پژوهش از نوع بررسی مروری روایتی می باشد که در آن با استفاده از پایگاه داده های psycINFO web of science, pubmed, به بررسی ادبیات پژوهشی در زمینه نقش تجلیات چهره ای و لحن صدای درمانگر در فرآیند انتقال همدلی درمانگر به مراجع پرداخته شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که تجلیات چهره ای و لحن صدای مناسب با موقعیت روان درمانگر در انتقال احساس همدلی او به مراجع نقشی اساسی دارد به نجوی که عدم تناسب تجلیات چهره ای با همدلی کلامی می تواند موجب شود تا مراجع همدلی درمانگر را غیرواقعی و تصنعی ارزیابی کند. در فرآیند انتقال همدلی از جانب درمانگر به مراجع، تجلیات چهره ای و لحن صدای درمانگر باید متناسب با موقعیت و همخوان با محتوای کلامی او باشد در غیر این صورت احساس همدلی درمانگر به مراجع انتقال نخواهد یافت. درمانگرانی که در زمینه استفاده مناسب از تجلیات چهره ای و لحن صدا مهارت کافی پیدا کرده باشند می توانند رابطه درمانی قوی تری با مراجعان خود برقرار کنند.