تحلیل و بررسی چالش ها و فرصت های نحوه ارتباط موثر با اولیا در مدارس با تکیه بر سند تحول بنیادین

سند تحول بنیادین در ابتدای فصل دوم خود اینگونه آورده است: وزارت آموزش و پرورش مهمترین نهاد تعلیم و تربیت رسمی عمومی، متولی فرآیند تعلیم و تربیت در همه ساحت های تعلیم و تربیت، قوام بخش فرهنگ عمومی و تعالی بخش جامعه اسلامی بر اساس نظام معیار اسلامی، با مشارکت خانواده، نهادها و سازمان های دولتی و غیردولتی است (سند تحول بنیادین آموزش و پرورش، ۱۳۹۱: ۱۵). روشن است که نقش مشارکت خانواده در این بند جدی گرفته شده است چرا که هستند خانواده هایی که تمام بار تعلیم و تربیت فرزند را بر دوش مدرسه گذاشته و خود را جدا از مدرسه می دانند بارها و بارها از زبان برخی والدین گرامی شنیده ایم که هنگامی که از یک رفتار فرزند خود ناراحت می شوند می گویند "در مدرسه همین چیزها را به شما یاد می دهند که اینگونه شده اید" غافل از اینکه کودک تنها یک پنج روزش را در مدرسه می گذراند و باقی روز را در کنار خانواده است و این خانواده است که باید تکمیل کننده آموخته های تربیتی مدرسه باشد و این خانواده است که اموخته های کودک را در آزمایشگاه واقعی ان یعنی جامعه دیده و مورد ارزیابی قرار می دهد بدیهی است اگر خانواده ای رفتار کودک را در جامعه تا حد امکان به معلم فرزندش منعکس نماید معلم می تواند اثر تدریسش را مورد ارزیابی قرار داده و در تقویت نکات مثبت و حذف نکات منفی تدریس خود بکوشد.خانواده، نخستین نهاد اجتماعی است که تامین کننده ی نیازهای روانی و جسمانی افراد است. کودک از همان ابتدایی شیر خوارگی از محیط خانواده متاثر می شود و در بزرگسالی نیز این تاثیر پیچیدگی خاص خود را پیدا می کند. خانواده در رشد شخصیت فرزندان، تحکیم ارتباط میان اعضای خود و اعتلای فرهنگ جامعه و. . . نقش و اهمیت بسزایی دارد. فرزند در خانه و در دامان والدین رشد می کند و آماده ی ورود به مرحله ی دیگری (دبستان) می شود. (بهبودی، ۱۳۹۰)