دگرگونی و هوشمندسازی استراتژی قدرت نظامی آمریکا در منطقه خلیج فارس (۲۰۰۱-۲۰۲۲)

مطالعه تعامل و ترکیب رویکردهای قدرت سخت و نرم آمریکا در قبال منطقه خلیج فارس، که با عنوان «قدرت هوشمند» از آن یاد می شود، یکی از موضوعات مهم حوزه روابط بین الملل می باشد. این پژوهش به دنبال پاسخ به این پرسش می باشد که دگرگونی و هوشمندسازی استراتژی قدرت نظامی آمریکا در منطقه خلیج فارس از سال ۲۰۰۱ تاکنون به چه صورت انجام شده است؟ این فرضیه مطرح گردید که نتایج و هزینه های هنگفت استراتژی های نظامی محور آمریکا در دوره جورج دبلیوبوش متاثر از قدرت سخت، روئسای جمهور بعدی این کشور را بر آن داشت تا با پیگیری استراتژی قدرت هوشمند، به موازات حضور نظامی، از ابزارهایی چون، دیپلماسی، تجارت، کمک های خارجی و گسترش ارزش ها، به بازسازی چهره مخدوش آمریکا در منطقه خاورمیانه و خلیج فارس اقدام نمایند. با استفاده از روش تحلیل محتوا جهت آزمون فرضیه و روش کتابخانه ای و فیش برداری برای گردآوری داده ها، این نتیجه حاصل گردید که پیامدهای مداخلات نظامی آمریکا در منطقه خلیج فارس، محدودیت های استراتژی قدرت سخت واشنگتن را در دوره دولت بوش نمایان نمود. از این رو، باراک اوباما و روئسای جمهور بعدی این کشور بر بهره گیری هم زمان از گزاره های قدرت سخت و قدرت نرم، تحت عنوان قدرت هوشمند اقدام نموده اند. هرچند رویکرد آنها با یکدیگر متفاوت بوده است، اما در مجموع مهم ترین هدف هوشمند و مشترک روئسای جمهور آمریکا در منطقه خلیج فارس، تغییر شکل هوشمندانه موازنه قدرت در این منطقه به سود آمریکا و به ضرر ایران با ایجاد مشارکت اسرائیل و کشورهای عربی منطقه به خصوص عربستان و امارات بوده است.