نگرشی هویت محور بر سیاست متوازن روسیه در قبال کشورهای اسلامی خاورمیانه: مطالعه موردی ایران و عربستان (۲۰۲۰ – ۲۰۱۱)

هدف اصلی این پژوهش، بررسی مولفه های موثر بر سیاست روسیه نسبت به کشورهای اسلامی خاورمیانه پس از انقلاب های عربی و یافتن پاسخ این سوال است که چه عواملی روسیه را به سمت اتخاذ سیاست متوازن نسسبت به کشورهای اسلامی خاورمیانه از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰ سوق داد؟ فرضیه پژوهش آن است که در فاصله سال های ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰ روسیه از یک سو در مبارزه علیه تروریسم تکفیری، به همکاری با گروه های شیعی به رهبری ایران روی آورد و از سوی دیگر، با هدف جلوگیری از تحریک بنیادگرایی دینی در جمهوری های مسلمان نشین خود، به گسترش روابط با کشورهای اسلامی سنی مذهب پرداخت. در نوشتار حاضر، تلاش شد به روش توصیفی - تحلیلی و در قالب چارچوب نظری سازه انگاری، تحلیلی نسبتا متمایز از ماهیت روابط روسیه با کشورهای اسلامی خاورمیانه در مقطع پس از انقلاب های عربی ارائه گردد. با وقوع انقلاب های عربی سال ۲۰۱۱ و شکل گیری دسته بندی های جدیدی در سطح منطقه ای و بین المللی در خاورمیانه به ویژه پیرامون بحران سوریه که آغازگر مقطع تازه ای در روابط روسیه با جهان اسلام بود، مسکو با هدف دفع خطر جریان افراط گرایی اسلامی، تلاش کرد با اتخاذ سیاست متوازن نسبت به کشورهای اسلامی خاورمیانه، ضمن پرهیز از ایجاد تنش با آنها، به تقویت روابط با آنان بپردازد.