سنجش عوامل موثر بر نگرش و گرایش فعالان گردشگری به گردشگری سبز

بحران های محیط زیستی و نابودی منابع طبیعی اساسی ترین مشکلات صنعت گردشگری به شمار می آیند. مواجهه با این گونه معضلات به تلاش جمعی برای تغییر در نیازها و رفتارهای گردشگران و عرضه نمودن محصولات و خدمات سبز نیاز دارد. فعالان گردشگری به دلیل نقشی که در جهت دهی به سبک ها و رفتارهای خاص سفر دارند می توانند تمایل بازار را به رفتارهای سازگاربامحیط زیست و پایدار هدایت کنند. از این رو مطالعه و شناسایی عوامل تاثیرگذار بر نگرش و گرایش آنان موجب جلب مشارکت سایر ذینفعان صنعت به سمت گردشگری سبز خواهد شد. نوع این پژوهش توسعه ای/کاربردی و توصیفی/پیمایشی بوده و جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه ای متشکل از ۳۱ سوال و انتخاب هدفمند ۱۰۲ نمونه از فعالان صنعت گردشگری انجام پذیرفت. تجزیه وتحلیل داده ها هم با استفاده از روش الگوسازی معادلات ساختاری در دو بخش: ۱) الگوی اندازه گیری جهت بررسی ویژگی فنی پرسشنامه و ۲) بخش ساختاری جهت بررسی فرضیه های پژوهش، انجام شد. یافته های پژوهش از تاثیر مثبت و مستقیم متغیر دین داری بر جمع گرایی و تاثیر غیرمستقیم آن بر سایر متغیرهای پژوهش حکایت داشتند. همچنین بر مبنای یافته های پژوهش، میان جمع گرایی با دغدغه محیط زیستی، دانش محیط زیستی با گرایش به گردشگری سبز، دغدغه محیط زیستی بر نگرش به گردشگری سبز ارتباط وجود داشت اما میان دین داری با دانش محیط زیستی و دانش محیط زیستی با دغدغه محیط زیستی ارتباط معناداری مشاهده نشد. بر اساس نتایج این پژوهش توصیه می شود تا بعضی دروس درباره نحوه حفاظت از محیط زیست هنگام سفر، به تمام رده های تحصیلی اضافه گردد.