مدلسازی اثر حفر تونل بر سازه های سطحی - مطالعه موردی خط 7 مترو تهران

برآورد نشست های سطحی زمین از مهمترین اصول طراحی تونل های کم عمق شهری می باشد که با بررسی این مسأله میتوان از بروز آسیبهای وارده به سازهها جلوگیری نمود. برای آنالیز نشست سازه و پایداری تونل، از نرم افزارFLAC 3Dدر مدلسازی سه بعدی که برای شبیهسازی حفاری تونل به روش سپری، از روش مرحله به مرحله استفاده شده است. برای بدست آوردن مقدار نشست سازه، چند نقطه از روی شالوده به عنوان نقاط ناظر انتخاب شدحفاری تونل با گام پیشروی 1/5متر تا زمانی ادامه یافت که پیشروی تونل دیگر تأثیری برروی جابجایی نقطه مورد نظر نداشته باشد. با اجرای مدل، مقدار نشست برای نقاط محاسباتی مختلف، حداکثر 16/6میلیمتر بدست آمد. پس از 17 میلیمتر / حفاری تونل، ابزاربندی در نقاط مختلف بر روی شالوده سازه نصب شد و بیشترین مقدار نشست، 17/5میلیمترمشاهده شد. با توجه به حداکثر مقدار نشست مجاز 20 میلیمتر برای سازهها، نشست به دست آمده از هر دو روش برای سازه، در محدوده مجاز قرار گرفته است